حجت‌الاسلام والمسلمین تسخیری:

فرهنگ تقریب حلقه مفقوده جامعه ما

تاریخ انتشار:

مشکل اساسی بحث حذف فرهنگ تقریب در جامعه است؛ چه در سطح علما، چه در سطح جامعه. ما درباره تقریب مطالب زیادی می‌نویسیم؛ اما هر کسی می‌رود و در ۱۲ جلد فقط عقاید خودش را می‌نویسد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، حجت الاسلام والمسلمین محمدمهدی تسخیری، معاون ارتباطات و امور بین‌الملل دانشگاه ادیان و مذاهب در همایش بین‌المللی «بازشناسی جایگاه حج در تقویت همگرایی اسلامی؛ فرصت‌ها و چالش‌ها» که روز ۱۶ تیرماه ۱۴۰۱ در تالار امام موسی صدر دانشگاه ادیان و مذاهب برگزار شد با اشاره به اینکه این همایش گام اول در این راستا است گفت: امیدواریم این جلسه مقدمه اجلاس بزرگ‌تری در سال بعد باشد که از همه اندیشمندان از همه کشورها دعوت کنیم. تا در این هم‌اندیشی شرکت کنند. هدف ما از این اجلاس رسیدن به یک دیدگاه مشترک با همه مذاهب اسلامی است.

وی با اشاره به اینکه اوج تقرب و ایمان را ما در قصه قربانی کردن اسماعیل توسط ابراهیم می‌بینیم گفت: حج تجلی خصایص والای انسانی است. در جهان مدرن پارک‌های علم و فناوری وجود دارند که ویترین‌های ارائه داشته‌ها هستند. در پارک‌های علم و فناوری محصولات را به عینیت می‌رسانند. ما این ادعا را داریم که اسلام یک دین انسان‌ساز است و انسان بهترین محصول خداوند است. به نظر ما مراسم حج پارک علم و فناوری انسانیت است و جای تجلی خوبی‌ها؛ اخلاص، تقوا، ازخودگذشتگی، سعی و تلاش و کمک به دیگری در اوج خود در مراسم حج قابل رؤیت است. در آنجا تمام خصایص اخلاقی و بشری به منصه ظهور می‌رسد.

ایشان سپس سه آسیب‌شناسی مسئله تقریب در جهان اسلام پرداخت و گفت: مشکل اساسی بحث حذف فرهنگ تقریب در جامعه است؛ چه در سطح علما، چه در سطح جامعه. ما درباره تقریب مطالب زیادی می‌نویسیم؛ اما هر کسی می‌رود و در ۱۲ جلد فقط عقاید خودش را می‌نویسد.

من به حوزه علمیه، الازهر و زیتونه و دیگر مراکز مربوط می‌گویم که برای راه انداختن یک تقریب واقعی بیاید همفکری واقعی کرد. باید چهار پنج سال با هم بنشینید و با هم متون و روایات بررسی کنند. اکنون در جهان چندین میلیون دلار هزینه می‌کنند برای همکاری و هم‌فهمی؛ اما ما این کار را نمی‌کنیم. ما که مدعی هستیم باید خودمان پیشگام باشیم.

ایشان ادامه داد:ما باید ابتدا یک دیدگاه تقریبی را تولید کنیم و سپس برویم به سمت فرهنگ تقریب. با تکمیل دیدگاه تقریبی است که می‌توان آن را به جامعه تزریق کرد. وگرنه با شعار جامعه مجاب نمی‌شود. الان اگر  در آثار دقت کنیم می‌بینیم که فقط نویسندگان می‌گویند که اگر حرف مرا بپذیری این می‌شود تقریب و وحدت! در واقع هم‌فکری و هم‌فهمی رخ نمی‌دهد. به مجرد بروز اختلاف نیز فرد مقابل متهم می‌شود به دگماتیسم یا بی‌سوادی.

مطالب مشابه