“نقش طلب استعدادی در مرتبه اجابت دعا”
رساله دکتری فوق با محوریت بحث اعیان ثابته و اجابت دعا
استاد راهنما دکتر اصغر نوروزی
استاد مشاور دکتر امیر جوان آراسته
استاد داور دکتر علی فضلی
استاد داور دکتر مصطفی فرهودی
استاد داور دکتر رحمان بوالحسنی
طلب استعدادی به معنای دعا به لسان استعداد از خداوند متعال است که در استعداد عبد و در مرتبه علم الهی نهفته شده،

عارفان معتقدند اگر موجودی استعداد دریافت کمال و فیض را داشت و نقص در قبول قابل نبود در فاعل، یعنی خداوند سبحان بخل و امساک نیست و خداوند هر موجودی را به استعدادی مجهز شود بدون تراخی اجابت می‌نماید.

لذا اعیان علی قدر استعدادشان فیض را دریافت می‌کنند و آن هم به صورت امتلاء و لبریز

چرا که منبع فیض حق بی نهایت و فیاض علی الدوام است، چنانکه ابن عربی با تعبیر بسیار زیبای فتنفهق علی تلک الاعیان انوار هذا التجلی…. بیان می‌کند.

جایگاه طلب استعدادی در مرتبه بسیار عالی در انواع طلب است یعنی مرتبه اعیان ثابته و اعیان ثابته صور علمیه اشیاء خارجی در علم الاهی هستند و اعیان خارجی تعین خلقی هستند، اما مسئله مهم در نقش طلب استعدادی این است که صور علمیه در مرتبه اعیان ثابته بسته شده و حتی مجعولیت نیز ندارد چنانکه ابن عربی با لفظ الاعیان ما شمت رائحه الوجود آن را بیان می‌کند

بنابراین طلب استعدادی در این مرتبه چگونه است و چه معنا و مفهومی دارد و مضافا بر اینکه اگر طلب استعدادی موضوعیت نداشته باشد به طریق اولی لسان قال و حال نیز جایگاهی نخواهد داشت.

اما قرآن و روایات با تاکید بسیار شدید بر امر دعا و اجابت حق متعال اصرار دارند ما دراین رساله پارادوکس ظاهری بین مساله اعیان ثابته و اجابت دعا به لسان استعداد را بررسی نموده و این عویصه بسیار مهم که نقش طلب استعدادی و حتی بحث جبر و اختیار انسان و بحث قضا و قدر نیز ملازم این مساله است مورد بررسی قرار دادیم ،

لذا با حل آن افق جدیدی در مساله اعیان ثابته ایجاد می‌گردد که چگونگی اجابت دعا را در شیئیت ثبوت و شیئیت وجود و استعداد کلی و جزئی با توجه به مجعولیت و عدم مجعولیت اعیان و خصوصا مساله تعین و تشخص تبیین می‌نماید و مهم تر اینکه نحوه تعلق طلب استعدادی به فیض اقدس یا مقدس در مرتبه اعیان ثابته و اعیان خارجی و در نهایت اجابت دعا را نیز بیان می‌نماید.

حجه الاسلام سید جواد سبز پوش