دکتر نعیمه پورمحمدی دارای دکتری فلسفه و استاد دانشگاه ادیان و مذاهب که پژوهش‌های بسیاری در حوزه معلولین انجام داده و چندین جلد کتاب در این حوزه تألیف کرده در گفت‌وگو با خبرنگار مهر، با اشاره به ضرورت تغییر نگرش‌های فرهنگی و عمومی در خصوص زیست افراد دارای معلولیت گفت: تا زمانی که یک فرد معلول از طرف جامعه طرد شود و نگاه‌های افراد جامعه به او همانند یک فرد غیر طبیعی با بدنی متفاوت باشد، مناسب‌سازی‌های شهری امری بی‌فایده خواهد بود.

این پژوهشگر حوزه معلولیت، موضوع توانمندسازی و حضور فعال معلولان در جامعه را مورد تاکید قرار داد و گفت: برای رسیدن به این مهم نیاز به تغییر نگرش در خصوص حق حیات و زیست معلولان داریم، بدین معنا که ما حق نداریم به دلیل سالم بودن و دارا بودن بدن و توانمندی متفاوت در مقایسه با این افراد حق زندگی اجتماعی، اشتغال، تحصیل و سایر فعالیت‌های آنها را بگیریم.

استادیار گروه فلسفه دین دانشکده فلسفه دانشگاه ادیان و مذاهب عنوان داشت: معلولان سبک زندگی خود را دارند و باید زیست اجتماعی معلولان را به رسمیت شناخت.

وی تاکید کرد: شرایط زندگی و حضور در جامعه برای معلولان در عرصه‌های مختلف باید فراهم شود و از بدو تولد تا رسیدن به مدارج عالی علمی باید شاهد برنامه ریزی از سوی حاکمیت و مدیریت شهری برای افراد معلول جامعه همانند سایر شهروندان باشیم.

وی ابراز داشت: همه مشکلات معلولان در موضوع مناسب سازی معابر و محیط شهری خلاصه نمی‌شود و باید این فرهنگ و بینش در خصوص رسمیت شناختن حق زندگی معلولان در ابعاد مختلف در جامعه و در بین شهروندان ایجاد شود.

پورمحمدی بیان داشت: سازمان بهداشت جهانی انتظارش این است که دولت‌ها و ملت‌ها در زمینه معلولان اقدامات توانمندسازی را دنبال کنند و ساختارهای مختلفی برای فرد معلول می‌بایست ایجاد شود و باید حمایت‌های لازم از آنان صورت گیرد.

این پژوهشگر حوزه معلولیت با بیان اینکه نباید فرد معلول را فردی ناتوان دید، بلکه باید طبیعت فرد معلول را به عنوان یک تنوع در آفرینش پذیرفت افزود: نباید حق زندگی از افرادی که دارای معلولیت هستند گرفته شود و من با موضوع سقط جنین معلول نیز مخالف هستم چرا که او هم حق زندگی و به دنیا آمدن دارد.

وی تصریح کرد: با اصلاح ساختاری در عرصه شهر و اجتماع می‌توان مشکلات معلولان را کاهش داد و حل این مشکلات بر عهده مسئولان و مدیران شهری و مردم است.

پورمحمدی بیان داشت: نباید تصور شود که مناسب سازی محیط برای معلولان از این جهت که افراد کمی از این تسهیلات استفاده می‌کنند، هزینه اضافی است.

این پژوهشگر حوزه معلولان، گفت: طرح‌های مناسب سازی شهر برای معلولان باید به زیباترین شکل ممکن ایجاد شود و مثلاً از آهن‌های زشت برای جلوگیری از تردد نباید استفاده شود؛ بلکه باید دارای شکل و طرح زیبایی باشند و این امر احترام گذاشتن به افراد معلول و هویت بخشی به آنان است.