شیخ شرف الدین احمد مَنْیَری از عرفای بزرگ قرن هفتم و هشتم هجری است.

از وی آثار متعددی به جای مانده است که به طور کلی به چهار دستۀ تألیفات، مکتوبات، رسائل و ملفوظات تقسیم می¬شود.

معدن المعانی مهم¬ترین کتاب از ملفوظات شیخ شرف¬الدین است که اثری تخصصی و نسبتاً مفصل درباره مباحث عرفانی، فلسفی و اخلاقی است.

نظر به اینکه این کتاب تا¬کنون به طور کامل، تحصحیح و تحقیق نشده است، در این رساله با بهره¬گیری از نسخه های خطی تهیه شده، سعی شده است با رعایت قواعد تصحیح انتقادی، متنی منقّح از این اثر ارائه گردد و با تحقیق درباره مطالب آن، ضمن آشنایی با نظرات عرفانی منیری، جایگاه این اثر در منظومه¬ی فکری وی مشخص گردد.

مباحث این کتاب شامل پرسش و پاسخ‌های عرفانی، حکایات، قصه ها و اشعار است که با آیات، احادیث و نقل قول¬های بزرگان طریقت و شریعت آمیخته شده است و در کنار آثار دیگر شیخ شرف الدین، تکمیل کننده نظام فکری و دیدگاه¬های عرفانی او است.

از مهم-ترین مباحث عرفانی مختص این کتاب می¬توان به بحث¬هایی دربارۀ حقیقت انسان و روح و دل و نفس اشاره نمود که در حل ابهامات سیر و سلوک عرفانی راه¬گشا هستند.