رشته ادیان ابراهیمی

تعریف تخصصی رشته ادیان ابراهیمی

دین در گذشته و حال با مصادیق و نمودهای مختلف خود حیات فکری، معنوی و اجتماعی بشر را به طور گسترده تحت تاثیر قرار داده است. به همین دلیل به طور عام مطالعه ادیان و به طور خاص مطالعه الهیات ابراهیمی یعنی یهودیت، مسیحیت و اسلام با توجه به گستره جغرافیایی و پراکندگی جمعیتی وسیعی که دارند، اهمیت ویژه‌ای دارد. با توجه به خاستگاه مشترک، ارتباط محتوایی و مناسبات تاریخی این سه دین ابراهیمی، شناخت هر یک از این ادیان توسط پیروان دو دین دیگر اولا به شناخت بهتر دین خود و ثانیا به تحقق گفتگوی ادیان کمک می‌کند.

دروسی همچون «تاریخ یهودیت»، «تاریخ مسیحیت»، «متون مقدس یهودی»، «متون مقدس مسیحی»، «شریعت یهودی»، «الهیات مسیحی تا قرون وسطی»، «کلام و فلسفه یهودی»، «الهیات مسیحی قرون وسطی و نهضت اصلاح دینی»،  و «الهیات مدرن مسیحی» از جمله دروس اصلی است که در رشته ادیان ابراهیمی تدریس می‌شود.

همچنین دروسی مانند «شاخه‌ها و روش‌های دین پژوهی»، «آشنایی با ادیان»، و «تاریخ فلسفه غرب» نیز در میان دروس جبرانی این رشته گنجانده شده‌اند.

طول دوره کارشناسی ارشد «ادیان ابراهیمی» 2 و نیم سال و برابر 5 نیم سال تحصیلی است. طول هر نیمسال برابر 16 هفته و ساعت دروس بر مبنای هر واحد یک ساعت در هفته می‌باشد. اگر به تشخیص گروه آموزشی مدت 2 و نیم سال برای گذراندن دروس اصلی و جبرانی یا اتمام پایان‌نامه کافی نباشد، حداکثر یک نیم سال دیگر به مدت آموزشی دو و نیم ساله اضافه می شود. برنامه کارشناسی ارشد «ادیان ابراهیمی» شامل 43 واحد درسی است که 28 واحد دروس اصلی، 11 واحد دروس جبرانی و 4 واحد پایان‌نامه است. دانشجو ملزم است همه واحدهای اصلی و پایان‌نامه و نیز با توجه به رشته کارشناسی که در آن فارغ التحصیل شده هر چند تعداد واحد از دروس جبرانی را به تشخیص گروه آموزشی بگذراند.

فرصت های شغلی

دانش آموختگان این رشته می‌توانند علاوه بر تدریس در مراکز عملی و دانشگاهی، به تحقیق در زمینه مسائل و موضوعات مختلف یهودیت و مسیحیت بپردازند تا علم بومی را در این خصوص تقویت کنند. همچنین این دانش آموختگان می‌توانند به عنوان متخصصینی جهت بررسی گفتگوی بین ادیان به شمار آیند.