جلسه دفاع از پایان‌نامه ارشد حجت الاسلام جناب آقای فوقی ، دانشجوی کارشناسی ارشد ادیان ابراهیمی با عنوان ” موعظه در ادیان ” برگزار شد.

پس از طرح اشکالات استاد داور و توضیحات دانشجو و استاد راهنما، دفاع از این پایان‌نامه شد.
برای دانشجوی محترم جناب آقای فوقی آرزوی توفیق روزافزون داریم.

چکیده پایان‌نامه ایشان به شرح ذیل می‌باشد:

بررسي جايگاه و شيوه‌هاي موعظه و خطابه در اديان ابراهيمي به ما کمک ميکند تا با بهره گيري از ظرفيت موعظه در يهوديت، مسيحيت و اسلام و الگو گيري از شيوههاي وعظ وخطابه پيامبران راه حرکت جوآن ها به سمت پروردگار را جذاب تر معرفي کنيم تا همين قشر رابطه صميمي تري با پروردگار و ائمه اطهار برقرار کنند. آنچه در همين پايان نامه اهميت به سزايي دارد آن است که بررسي کنيم دراديان ابراهيمي پيامبران چگونه وبا چه شرحي با افراد قوم خويش شروع به موعظه فرمودند وبا کمک گيري از همين شيوهها افراد جامعه به‌ويژه جوآن ها را افزونتر از قبل با شيوههاي پرورشي آشنا کنيم. بديهي است که مبحث وعظ وخطابه در اديان ابراهيمي بسيار وسيع مي باشد ودر همين پايان نامه به گوشه اي از همين مبحث پرداخته شده است. همين تحقيق از نوع تحقيق بنذکري و به اعتبار ماهيت، توصيفي است زيرا فقط تحقيق در سطح توصيف و تبيين موضوع است و به اعتبار جمع آوري اطلاعات از نوع کتابخانه‌اي و بررسي تفاسير و همين طور مقاله‌ها و پايان نامه‌هاي مربوط است و به اعتبار موضوع از نوع ديني يا وحياني است. نتايح همين تحقيق عبارتند از: مهمترين عنصر شيوه موعظه يک داستان، حادثه ياهمان ماده‌هاي تاريخي قصصي عهدين و قرآن در رابطه با موعظه مي‌باشند. در هر دو کتاب به شيوه گفت و گو پرداخته شده ولي تفاوت عمده در همين که در قرآن تنوع گفت و گو در رابطه با موعظه بسيار افزونتر از عهدين مي‌باشد. در عهدين در رابطه با موعظه به عنصر زمان اهميت داده شده و معمولاً قصص به ترتيب زماني مي‌باشد و در سير داستان، به مکان‌ها با ذکر نام و موقعيت جغرافيايي و وضعيت اجتماعي و ديني پرداخته شده ولي قرآن به طور نادر به ذکر مکان پرداخته و عنصر زمان همچنين به ترتيب رديف نشده است. مقصود عهدين در رابطه با موعظه شرح تاريخ است، ولي هدف قرآن موعظه، شيوه هاي عبرت، پند و اندرز، مژده، بيم، راهنمايي، ارشاد و تشريح بنيان هاي و مباني دين اسلام، پاسخ به مخالفان و آرامش دل رسول خدا (ص) و ياران اوست.