به گزارش روابط عمومی دانشگاه، حجت‌الاسلام والمسلمین سید ابوالحسن نواب در مراسمی که به مناسبت درگذشت مرحوم آیت‌الله هاشمی شاهرودی در دانشگاه ادیان و مذاهب برگزار شد، با اشاره به سابقه دیرین دوستی و آشنایی خود با آن مرحوم گفت: دوستی ما به روزهایی برمی‌گردد که ایشان در سال 58 از عراق بازگشتند. ارتباط و دوستی ما بسیار صمیمانه بود و اگر از من بپرسند قوی‌ترین عالمی که در ایران از کار تأسیس دانشگاه ادیان و مذاهب حمایت کرد، چه کسی بود،‌ خواهم گفت آقای هاشمی شاهرودی بود.

وی افزود: ایشان همیشه تأکید داشتند که تأسیس دانشگاه ادیان و مذاهب یک کار بسیار خوب، مفید، مؤثر، لازم و ضروری است. آن مرحوم همیشه دلگرمی محکمی برای بنده در تأسیس دانشگاه ادیان و مذاهب بودند. در روزهای اول چند تن از مراجع، محکم از کار ما حمایت می‌کردند که ایشان از جمله آن‌ها بود.

ریاست دانشگاه در ادامه گفت: ایشان بی‌خط بودند و با هیچ‌کس مشکلی نداشتند. ایشان فراجناحی واقعی و یک شنونده خوب برای سخنان همه بودند. به همه وقت ملاقات می‌دادند و با سینه گشاده و سماحت خاصی با دیگران برخورد می‌کردند. بسیار گشاده‌رو بودند و به همه مجال می‌دادند و هیچ‌وقت جناحی برخورد نمی‌کردند.

حجت‌الاسلام والمسلمین نواب هم‌چنین گفت: ایشان بعد از شهید بهشتی دومین رئیس قوه قضائیه موفق بودند و باند و تشکیلاتی نداشتند که معرفی و تبلیغ ایشان بپردازند. یک طلبه فاضل بودند که در جوانی درس خود را خوانده و بار علمی‌شان را بسته بودند. ایشان مکتب علامه سید محمدباقر صدر را در قم به‌دقت رواج دادند و تفکر فقهی و اصولی شهید صدر را در قم مستقر کردند و کتاب‌های خوبی در تبیین افکار ایشان نوشتند و کلاً آثار ایشان را جاودان کردند و طلبه‌های بسیار خوبی هم تربیت کردند. هم‌چنین با نگاه فراجناحی خود در شورای نگهبان، در را به روی همه باز نگه داشتند. هیچ‌یک از اعضای شورای نگهبان به اندازه ایشان سخن افراد را گوش نمی‌داد.

وی در پایان گفت: همه ادیان حرف برای گفتن دارند و ما باید بیاموزیم که سخن دیگران را بشنویم. بیست سال قبل که دانشگاه ادیان و مذاهب را تأسیس می‌کردیم، ایشان می‌گفتند چنین جایی از نان شب برای حوزه واجب‌تر است. حضرت آیت‌الله صافی گلپایگانی فرمودند که کاش من جوان بودم و ادیان می‌خواندم. آیت‌الله محقق داماد هم فرمودند راه‌اندازی دانشگاه ادیان و مذاهب تحقق اهداف جد ما شیخ عبدالکریم حائری بنیان‌گذار حوزه است، چراکه ایشان می‌خواست ادیان در حوزه تدریس شود.