به گزارش روابط عمومی دانشگاه، به همت معاونت فرهنگی و دانشجویی دانشگاه ادیان و مذاهب آیین رونمایی از دو کتاب «لنج و درج» به قلم دکتر عباس خامه‌یار، دستیار ویژه و مشاور رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب در امور بین الملل، و «خار و میخک» به قلم دکتر وحیده نعیم‌آبادی عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب برگزار شد.

در ابتدای این نشست دکتر وحیده نعیم‌آبادی بیان کرد: همان ساعتي كه به دلائلي با تاخير متن عربي را روى ميز كارم گذاشتم پيامى از دوستى به من رسيد كه سنوار شهيد شد، درنگ نكردم و بالاى صفحه نوشتم بسم رب الشهدا. در خار و ميخك ما نه‌تنها از یک کتاب سخن می‌گوييم، بلکه از روایتی زنده، زخمی که هنوز تازه است، و مردمی که میان خارها، عطر میخک را زنده نگه داشته‌اند.

وی گفت: وقتی برای اولین بار «خار و میخک» را خواندم، احساس کردم در میان واژه‌هایش قدم می‌زنم، در کوچه‌های غزه، در میان خاطراتی که با بوی باروت و یاس در هم تنیده شده‌اند. یحیی سنوار در این رمان، نه فقط داستانی را روایت می‌کند، بلکه حقیقتی را می‌تند که در میان اخبار و تحلیل‌های سیاسی، گم شده است؛ حقیقتی از جنس زندگی، از جنس درد، از جنس امید.
عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب ادامه داد: چرا باید این کتاب را ترجمه مى كردم؟ پاسخ ساده است: چون صدایی که در آن جاری است، نباید در حصار زبان‌ها خاموش بماند. «خار و میخک» فقط یک داستان نیست؛ یک مقاومت است. یک پافشاری بر روایتِ رنجی که نباید از حافظه جمعی ما پاک شود. در جهانی که سرشار از تحریف و سانسور است، ادبیات همچنان آخرین پناهگاه حقیقت باقی مانده است.
دکتر وحیده نعیم‌آبادی در خصوص چالش‌های ترجمه بیان کرد: ترجمه این کتاب، برای من سفری بود میان کلمات و مفاهیمی که گاهی از مرزهای زبان فراتر می‌رفتند. واژه‌ها در زبان عربی، بار معنایی خاصی دارند، مخصوصاً وقتی پای فلسطین در میان باشد.
چگونه می‌توانستم دردِ مادری را ترجمه کنم که با دستانش، خاکِ تازه‌ی مزار فرزندش را لمس می‌کند؟ چگونه می‌شد سکوت‌های سنگین شخصیت‌ها را به فارسی بازگرداند، بی‌آنکه چیزی از بار احساسی‌شان کاسته شود؟ گاهی، سطرها را بارها و بارها می‌خواندم و کنار می‌گذاشتم. انگار خودم هم باید معنای آن لحظات را زندگی می‌کردم تا بتوانم به واژه‌ها امانت‌دار بمانم.
عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در خصوص جایگاه این اثر گفت: «خار و میخک» در دسته‌ی ادبیات مقاومت جای می‌گیرد، اما بیش از آن، روایتی است که در تلاقی تاریخ، سیاست، و انسانیت شکل گرفته است. این کتاب را نه‌تنها می‌توان از منظر ادبی تحلیل کرد، بلکه می‌توان آن را در بستر مطالعات دینی، اجتماعی و فلسفی نیز بررسی نمود.
دکتر وحیده نعیم‌آبادی در پایان افزود: چگونه ایمان و سرنوشت در ذهن یک مبارز فلسطینی نقش می‌بندد؟ چگونه ادبیات، از یک سرزمین اشغال‌شده، مرزهای جهان را درمی‌نوردد؟ این‌ها سؤالاتی است که این کتاب، بی‌آنکه پاسخی قطعی دهد، در ذهن ما زنده نگه می‌دارد. ترجمه‌ی این اثر، برای من تنها یک پروژه‌ی علمی نبود، بلکه سفری روحی بود. سفری که امیدوارم شما نیز آن را تجربه کنید. این کتاب را نه فقط به عنوان یک متن، بلکه به عنوان یک صدا، یک خاطره، و یک حقیقتِ مشترک بايد بخوانیم. اين كتاب را شهيد نوشت، شهيد ترجمه كرد، حتى ناشرش را خودش انتخاب كرد.

در ادامه این نشست دکتر عباس خامه یار دستیار ویژه و مشاور رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب در امور بین الملل و نویسنده کتاب «لنج و درج» بیان کرد: کتاب «لِنج و دُرج- جامعه و فرهنگ کویت» مطالعه‌ای میدانی از جامعه کویت و دستاوردهای توسعه مناسبات فرهنگی میان دو کشور است.  این کتاب مطالعه‌ای میدانی از جامعه کویت و دستاوردهای توسعه مناسبات فرهنگی میان دو کشور و نیز اشاره‌ای کوتاه به عملکرد چهارساله بنده در این دوران است.

این کارشناس مسائل سیاست خارجی ادامه داد: ارائه یک رساله از دوران مأموریت فرهنگی، امری مرسوم و معمول محسوب می‌شود که طی سالیان گذشته در سازمان فرهنگ و ارتباطات اسلامی اجرا شده است. این نوشتار در همین چهارچوب و به‌عنوان رساله‌ای از پایان مأموریت بنده به عنوان رایزن فرهنگی ایران در کویت به رشته تحریر درآمده است.

وی ادامه داد: با توجه به نگارش و تدوین این پژوهش بلافاصله پس از پایان مأموریتم در رایزنی فرهنگی ایران در کویت، اسامی، مناصب، تاریخ‌ها، آمار و ارقام و سایر موارد مشابه، مربوط به بازه مأموریت و حضور رایزن فرهنگی ایران در کویت بوده و امکان تغییرات قابل‌توجه در سال‌های اخیر وجود داشته و دارد. بنابراین بدیهی است اعتبار آنها در دوره مورد اشاره قابل‌استناد است. با وجود این، محتوای کلانِ تجربیات، شیوه‌ها و ابزارهای فرهنگی این رساله، همچنان معتبر است و علاوه بر این، می‌تواند دریچه‌ای رو به آینده باشد.

وی افزود: سواحل پهنه آبی خلیج‌فارس همواره طی سده‌های اخیر مطمح نظر قدرت‌های روز جهان بوده است. با گسترش حمل‌ونقل، تجارت دریایی و سپس اکتشاف نفت، این منطقه اهمیت بسیاری یافت. در نیم‌قرن گذشته و به‌تدریج، واحدهای سیاسی مستقلی در کرانه غربی خلیج‌فارس شکل گرفت. در این میان، کشور کویت در دستیابی به استقلال، پیشتاز و در عرصه فرهنگ و توسعه اجتماعی، پیشرو بود و حتی از نظر اقتصادی در برهه‌ای، گوی سبقت را از دیگر کشورهای همسان خود در منطقه ربود.

دستیار ویژه و مشاور رئیس دانشگاه ادیان و مذاهب در امور بین الملل بیان کرد:‌ با اینکه سرزمین کویت از آغاز استقلال در سال ۱۹۶۱ میلادی یک امیرنشین به شمار می‌آمده است؛ اما تأکید بر وجود پارلمان، که دو سال پس از آن شکل گرفت و اینک چهاردهمین دوره خود را می‌گذراند، نشان از پختگی اندیشه سیاسی و میل سیاستمداران این کشور به تشکیل جامعه‌ای مدنی و قانونمند دارد؛ هر چند امیر کویت بنا بر اختیار قانونی خود، حق انحلال پارلمان را دارد و از این اختیار نیز تاکنون چند بار استفاده کرده است.

این پژوهشگر مسایل سیاسی و فرهنگی بین‌الملل ادامه داد: وجود گرایش‌های متعدد فکری و فرهنگی و بعضاً منبعث از دین، مذهب یا تفکرات لیبرالیستی، ظرفیت‌های مدنی و فرهنگی جامعه کویت را بالا برده است. دولت‌های غربی به‌ویژه آمریکا به موازات سرمایه‌گذاری‌های عظیم در صنایع نفتی کشورهای عرب حوزه خلیج‌فارس، به جذب و تربیت نیروی انسانی این کشورها نیز اهتمامی جدی دارند. هم‌اینک ۱۲ هزار دانشجوی کویتی فقط در دانشگاه‌های ایالات متحده آمریکا مشغول به تحصیل هستند که در شکل‌دهی به ساختار مدیریتی آینده این کشور نقشی انکارناپذیر ایفا خواهند کرد. در عین حال، ظرفیت‌های فرهنگی این کشور، فرصت‌هایی را برای حضور مؤثر دیگر کشورها در آن فراهم کرده است.

دکتر عباس خامه یار در پایان افزود:‌ رایزنی فرهنگی جمهوری اسلامی در کویت که در سال ۱۳۷۹ تأسیس شد، از همان آغاز و طی سال‌های پس از آن عملکرد روبه‌رشدی در گسترش روابط فرهنگی دو کشور ایران و کویت داشت. این رایزنی طی سال‌های ۱۳۹۰ تا ۱۳۹۴ با بهره‌گیری از توان مدیریت خلاق فرهنگی و متکی بر شناختی عمیق از جوامع خلیج‌فارس و مشخصاً جامعه کویت، تحولی مثال‌زدنی را در ارتقای مناسبات فرهنگی، هنری، علمی و آموزشی در چهارچوب توافقات و تفاهم‌نامه‌های رسمی میان دو کشور ایران و کویت رقم زد.