به گزارش روابط عمومی دانشگاه؛ حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسین رجبی عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در یادداشتی با عنوان « حضرت فاطمه (سلام‌الله علیها) محور حق و پاکی‌ها» آورده است:

در عظمت برخی شخصیت‌ها، همین بس که وجودشان «محور حق و پاکی‌ها» معرفی شده باشد تا دیگران از ایشان الگو بگیرند و سرچشمه‌ی هدایت و کمال جامعه‌ی بشری گردند. اگرچه این چهره‌ها اندک‌شمارند، هر یک «امتی واحد» به شمار می‌آیند و سرمایه‌گذاری الهی و توجه ویژه‌ی صاحب رسالت درباره‌ی آنان، این کمبود عددی را جبران می‌کند.

در طول تاریخ، فرقه‌ها و ادیان مختلف کوشیده‌اند افرادی را به عنوان الگو معرفی کنند؛ اما اثبات شایستگی این چهره‌ها دشوار و گاه غیرقابل پذیرش است، زیرا تضادهای درونی و سیره‌ی عملی آنان با جایگاه الگو بودن در تناقض است. در مقابل، در دین اسلام، الگوهایی وجود دارند که انتخاب آنان نه بر عهده‌ی افراد، مذاهب یا گروه‌ها، که بر عهده‌ی خالق هستی و صاحب رسالت بوده است؛ آن‌چنان که وجود این بزرگواران، محور حق معرفی شده و در فراز و نشیب‌های زندگی و تاریخ، معیاری برای دوری از تزلزل در عقیده و باور قرار گرفته‌اند.

یکی از این شخصیت‌های بی‌بدیل، حضرت فاطمه‌ی زهرا (س) است که عظمت این بانوی بهشتی، مورد اتّفاق همه‌ی مسلمانان ـ اعم از شیعه و اهل سنت ـ می‌باشد. تا آنجا که پیامبر اکرم (ص) او را پاره‌ی تن خویش («بِضْعَه») معرفی کرده و گاه از او به «جُزءُ المُحَمَّدِيَّه» یاد می‌کنند. پاکی و عظمت حضرت زهرا (س) به حدی است که رضایت و خشنودی او، رضایت خداوند، و خشم و ناخشنندی‌اش، خشم پروردگار است: «إِنَّ اللَّهَ يَغْضَبُ لِغَضَبِ فَاطِمَهَ وَيَرْضَى لِرِضَاهَا». این روایت در کتاب‌های صحیح شیعه و اهل سنت آمده و در صدور و دلالت آن هیچ‌گونه شبهه‌ای وجود ندارد.

سؤال اینجاست که حضرت فاطمه (س) دارای چه مقام و عظمتی بود که رضایت او رضایت خدا، و غضبش غضب الهی شد؟ مسلّماً رضایت و خشمِ فردی که آلوده به گناه، خطا و لغزش باشد، هرگز برابر با رضایت و غضب خداوند نخواهد بود؛ زیرا هوا و هوس‌ها مانع از دستیابی به چنین مقامی می‌شوند. پس حضرت زهرا (س) از هرگونه خطا و لغزشی مبرّا و پاک است. از این روایت، دو نکته به دست می‌آید: پاکی و عصمت حضرت زهرا (س) از هرگونه آلودگی و گناه و الگو قرار دادن آن حضرت در شناخت حق از باطل.

از این رو، موضع‌گیری‌های حضرت فاطمه زهرا (سلام الله علیها) در برابر تحولات پس از رحلت نبی مکرم اسلام (صلی الله علیه و آله)، می‌تواند به عنوان راهبردی روشنگر برای امت اسلامی مورد توجه قرار گیرد. شاهد این مدعا، روایتی معتبر در «صحیح بخاری» است که حکایت می‌کند جمعی از صحابه به زیارت ایشان شتافتند، اما حضرت زهرا (س) روی خویش را از ایشان برتافت و پاسخی عنایت نفرمودند. این سکوت و اعراض، گویای عمق رنج و آزاری است که از ناحیهٔ جریان‌های شکل‌گرفته پس از رحلت پدر بزرگوارشان بر آن بانوی والامقام وارد آمد. قطعاً بی‌احترامی‌ها و جفاهایی که نسبت به مقام شامخ ایشان و همسر ارجمندشان، حضرت علی (علیه السلام)، روا داشته شد، مایهٔ دل‌آزردگی و مظلومیت ابدی ایشان گردید.

از سوی دیگر، در «صحیح بخاری» روایت دیگری وجود دارد که بر اساس آن، حضرت فاطمه زهرا (س) شبانه و به صورت پنهانی به خاک سپرده شد و به افراد خاصی اجازه حضور در تشییع پیکر ایشان داده نشد. این روایات، حقیقتی را تأیید می‌کنند که بسیاری از مسلمانان از پذیرش آن طفره رفته یا حتی آن را انکار می‌کنند: اینکه هیچ تردیدی در ناراحتی و خشم حضرت زهرا (س) از برخی صحابه وجود ندارد و بر اساس حدیث «غضب فاطمه، غضب خداست»، این صحابه، خشم الهی را نیز برانگیختند.

پس، رضا و غضب آن حضرت می‌تواند الگویی برای موضع‌گیری در قبال جریان‌های صدر اسلام باشد. از این رو، برخی تاریخ‌نگاران نمی‌توانند موضع‌گیری شیعه را مورد ملامت و اشکال قرار دهند؛ به‌ویژه آنکه این موضع‌گیری حضرت زهرا (س) در کتاب‌های صحیح مذاهب دیگر نیزآمده و منحصر به منابع شیعی نیست.
در پایان باید تأکید کرد که حضرت فاطمه زهرا (سلام‌الله علیها) نه تنها بانویی بزرگ در تاریخ اسلام، بلکه محور حق و معیاری الهی برای شناخت حقیقت از باطل هستند. عظمت ایشان، که در گفتار و سیره پیامبر اکرم (ص) و روایات معتبر شیعه و اهل سنت به روشنی تبیین شده، الگویی جاودانه برای تمام مسلمانان است. رضایت و غضب آن حضرت، تجلی رضایت و غضب الهی است و این جایگاه رفیع، نشان از عصمت و طهارت بی‌بدیل ایشان دارد.