به گزارش روابط عمومی دانشگاه، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر رضا الهی‌منش در سخنرانی خود به مناسبت سالروز شهادت حضرت امام علی النقی علیه السلام ضمن تسلیت سالروز شهادت آن حضرت گفت: دوران امامت ایشان دورانی بود که به زمان غیبت حضرت ولی‌عصر (عج) نزدیک است. احادیث مربوط به غیبت اختصاص به شیعه ندارد و اهل‌سنت نیز کتاب‌های بسیاری در این باره نوشته‌اند. لذا خلفای عباسی برای این که از ولادت امام عصر (عج) جلوگیری کنند، دو امام هادی و عسکری علیهم‌السلام را در شهر نظامی سامرا ساکن کردند.

وی در ادامه به چند روایت در خصوص جایگاه آن حضرت اشاره کرد و افزود: در روایات آمده است که اگر روح قدرت پیدا کند، به تبع قدرت آن، جسم نیز قدرت می‌یابد. حضرت امام صادق علیه السلام می‌فرماید وقتی نیت، قوت پیدا کند، بدن احساس ضعف نمی‌کند. لذا هرجا بدن ما کم آورد، مشکل از نیت است و نیت، اثر معرفت است. هرچه معرفت انسان بالا رود، نیتش به همان اندازه قدرت پیدا می‌کند.

این استاد دانشکده عرفان هم‌چنین گفت: زمانی که حضرت در مدینه بودند، اصحاب در کنار حضرت بودند که آن حضرت ناگهان فرمودند انا لله و انا الیه راجعون مات ابوجعفر. اصحاب پرسیدند که شما چگونه دانستید که پدرتان از دنیا رفته است؟ حضرت نکته لطیفی فرمودند که این نکته هم برای امام‌شناسی ملاک است و هم برای فهم سیر تکامل مفید است. ایشان فرمودند الان در وجودم یک خشوعی حس می‌کنم که خودم را از هر ذره‌ای در عالم پایین‌تر می‌بینم و از این راه فهمیدم که مقام امامت به من منتقل شد. بعضی می‌گویند اگر خداوند آن‌چه را که به انبیا و اولیا داده است، به ما هم می‌داد ما هم مثل آنان می‌شدیم. در حالی که این‌گونه نیست. اولین چیزی که هرکس باید داشته باشد، خشوع و خضوع است. باید خود را در عالم از هر ذره‌ای پایین‌تر ببیند. این همانی است که عرفا از آن تعبیر به مقام فنا ذاتی می‌کنند. یعنی انسان به جایی برسد که بفهمد اراده او در عالم در مقابل اراده خدا، هیچ است و اراده خود را در اراده حق، فانی ببیند و علم و کمالاتش را در حق فانی ببیند و ذات و وجودش را در حق فانی ببیند. این ملاکی برای سیر و سلوک است.