جلسه دفاع از رساله دکتری دانشجو حیدر حب الله با عنوان «دیگرپذیری دینی در آموزه‌های اسلام و کاتولیک با تأکید بر مسئله مناصب عمومی» به صورت مجازی برگزار شد.

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، با توجه به شیوع بیماری کرونا و دستورالعمل وزارت علوم، تحقیقات و فناوری مبنی بر برگزاری جلسات دفاع از پایان‌نامه به صورت مجازی، این جلسه دفاع از رساله دکتری از طریق ویدئوکنفرانس در سالن امام موسی صدر دانشگاه ادیان و مذاهب برگزار شد.

در جلسه دفاع از رساله دکتری دانشجو حیدر حب الله با عنوان «دیگرپذیری دینی در آموزه‌های اسلام و کاتولیک با تأکید بر مسئله مناصب عمومی» که به صورت مجازی برگزار شد، حجت‌الاسلام والمسلمین سید ابوالحسن نواب استاد راهنمای اول و دکتر احمدرضا مفتاح استاد راهنمای دوم این رساله بودند.

هم‌چنین آیت‌الله دکتر ابوالقاسم علی‌دوست، آیت‌الله دکتر احمد مبلغی و دکتر علی الشیخ استادان داور این رساله بودند.

در چکیده این رساله آمده است:

مسئله ارتباط با پیروان دیگر ادیان ـ به‌ویژه در جوامعی که از نظر دینی، متنوع هستند ـ در اندیشه دینی معاصر، اهمیت زیادی دارد. در این پژوهش سعى شده با روی‌کرد مقایسه‌ای به مطالعه متون دینی در اسلام و مسیحیت به این موضوع پرداخته شود تا مسئله بهره‌مندی اقلیت‌های دینی از برخی حقوق اجتماعی سیاسی به‌ویژه تصدی مناصب عمومی/ حاکمیتی به دست آيد.

در اين پژوهش، ابتدا قواعد عام مربوط به تعامل انسان‌ها با یکدیگر، هم‌چون قاعده کرامت انسانی در کنار قاعده عدالت و توابع آن، یعنی قاعده زرين اخلاقی و قاعده نیکی و احسان بررسى خواهد شد. اما این قواعد نمی‌توانند برای رسیدن به یک نتیجه قطعی در این موضوع، به ما کمک کنند. تنها کاری که این قواعد برای ما انجام می‌دهند، ارائه یک شاخص کلی درباره دادن حقوق عام سیاسی و اجتماعی به پیروان ادیان دیگر است.

از اين رو، چهار قاعده کلی در اندیشه دینی ـ مخصوصاً در دین اسلام ـ که تأثیر زیادی در اين مسئله دارند، مورد بحث و بررسى قرار مي‌گيرند. این چهار قاعده عبارتند از:

قاعده صلح و هم‌زيستى و قاعده علو و نفی سبیل و قاعده نوع‌دوستی و رفاقت بدون کراهت و تنفر و قاعده هم‌زیستی و شهروندی.

از تمام قواعد عام مربوط به ارتباطات و تعاملات انسانی و قواعد مربوط به روابط میان ادیان، این نتیجه به دست مي‌آيد که پیروان ادیان دیگر نیز حق تصدی مناصب عمومى را دارند و البته ثبوت این حق برای آن‌ها در ضمن حدود کلی مقاصد شريعت است.

همچنین مشاهده می‌کنیم متون مسیحی نیز می‌تواند با سرعت بیشتری ما را به همین نتیجه برساند. این نصوص نه تنها در برابر این نتیجه، نمی‌ایستند و آن را نفی نمی‌کنند، بلکه قواعد عام دین مسیحیت، آن را تایید و تحکیم هم می‌کند. بنا بر اين از متون دینی در اسلام و مسیحیت، یک نتیجه‌ی مشترک به دست مي آيد، وآن عبارت است از: «احترام اقلیات دینی و اعطای حقوق عمومی به آنها مخصوصا تصدی و تولّی مناصب عمومى».