به گزارش روابط عمومی دانشگاه، به نقل از ایکنا، کتاب «دیدار» تالیف میرزا مهدی اصفهانی با حضور شهاب‌الدین وحیدی مهرجردی؛ مصحح و محقق اثر، محسن جوادی؛ معاون فرهنگی وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی و مهدی محمدی شجاعی مدیر انتشارات دانشگاه ادیان و مذاهب و جمعی از پژوهشگران ادیان و عرفان روز جمعه ۲۶ اردیبهشت در غرفه این انتشارات در سی و ششمین نمایشگاه بین‌المللی کتاب تهران، رونمایی شد.

پرستش و عبادت، ستایش و نیایش از جمله گرایش‌های فطری بشر است که در متون مقدس ادیان الهی به آن پرداخته شده است از این جهت در بین پیروان هر یک از ادیان الهی دارای اهمیت و جایگاه ویژه‌ای است. کتاب‌های زیادی در باب اهمیت و جایگاه نماز به رشته تحریر درآمده که این بیان کننده اهمیت موضوع نماز است. میرزا مهدی به عنوان یک فقیه قرآنی از دیدگاه معارفی اعم از قرآنی و روایی به نماز پرداخته است.

میرزا مهدی نماز را از نظر لغوی همان دعا می‌داند و می‌گوید دعا، ندا نیست؛ بلکه ندا یکی از شکل‌های دعاست. دعا به معنای توجه کردن و روی آوردن به دیگری است و نماز، عبارت ‌است از توجه بی‌قید و شرط به غیر؛ یعنی توجه و روی آوردن به دعوت‌کننده از این روی نماز جماعت یعنی دعوت عام و دعا، توجه بعد از تکبیر است و توجه و روی کردن به خالق است.

میرزا مهدی با تمسک به آیات قرآن غرض از آفرینش بندگان را عبادت و بندگی خدا ذکر می‌کند و این عبادت و بندگی خداوند را اسباب رحمت برای بندگانش می‌داند و بندگان با این عبادت و ابراز بندگی، مشمول رحم و رحمت خداوند می‌شوند و رحم خداوند بر بندگانش مانع اختلاف بین آنها می‌شود. نویسنده در مقام عبادت و بندگی دو موضوع بسیار مهم را متذکر می‌شود؛ یکی موضوع مولویت (سروری) و دیگری عبودیت (بندگی و پرستش). بی‌تردید وظیفه‌ بنده، بندگی و کرنش کردن است و وظیفه‌ مولا سلطنت، رهبری و امر و نهی کردن؛ در نتیجه هر کس معبودی غیر از خدا برای خود قرار دهد نه‌تنها مستحق آن است که به خودش یا به آن شریکی که برای خدا قرار داده واگذاشته شود بلکه خداوند به چنین بنده‌ای لباس ذلت و خواری می‌پوشاند.

میرزا مهدی می‌گوید: این عروج الی الله که غایت و نهایت آرزوی مخلوقات است به‌وسیله‌ی نماز حاصل می‌شود؛ اما این عروج، مقدماتی لازم دارد؛ مانند  فهم حقیقت الفاظ اذان، اقامه، ارکان و اجزای نماز. در نهایت میرزا مهدی با استناد به روایات به بیان و تشریح حقایق ارکان و اجزای نماز مانند الفاظ اذان، اقامه، حمد، سوره، رکوع و سجده از دیدگاه معصومین(ع) می‌پردازد.