به گزارش روابط عمومی دانشگاه، به همت دانشکده فلسفه نشست علمی گذر از معلول هراسی؛ تبیین‌ها و راهکارها درعلوم شناختی با حضور و ارائه دکتر نعیمه پورمحمدی عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب برگزار شد.

در این نشست دکتر نعیمه پورمحمدی «معلولیت‌هراسی» یاDisability Phobia را پدیده‌ای با سرکوب و طرد و تبعیض و ستم علیه اشخاص دارای معلولیت خواند و گفت: این پدیده در جوامع مختلف اتفاق می‌افتد.

وی گفت: در این سخنرانی، مایلم به فرایندهای شناختی‌ای که در مغز ما انسان‌ها باعث پیدایش پدیده معلولیت‌هراسی یا معلولیت‌ستیزی می‌شود، بپردازم. این موارد را «تبیین‌های شناختی برای پیدایش باور یا عمل به معلولیت‌هراسی» می‌نامم که آنها را از منابع متعدد علوم شناختی گردآوری کرده‌ام. متونی که خود ارتباط آشکاری با معلولیت ندارد و از این رو، مسئولیت خوانش آنها در راستای تبیین شناختی معلولیت‌هراسی با من است.

عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب این متون را شامل: «شهودهای یا طرح‌واره‌های دوگانه سختِ ذهنی»، «اقتصاد مغزی با مدل کدگذاری پیش‌بینی سلسله‌مراتبی»، «بی‌اعتمادی به شخص دارای معلولیت در گروه به دلیل ترس از آلودگی یا ترس از آسیب»، «ناامیدی از بی‌کفایتیِ شخص دارای معلولیت در گروه به دلیل ناتوانی»، «سوگیری انصاف» «سوگیری غایتمندانگاری پدیده‌های جهان»، «سوگیری دیگری‌سازی»، «شیء‌انگاری و انسانیت‌زدایی»، «ناهمدلی شناختی یا ناهمدلی عاطفی به دلیل عدم کارکرد نورون‌های آینه‌ای»، «بی‌تفاوتی یا خشونت بین‌گروهی یا سوگیری شادنفرود Schadenfreude وسوگیری گلوکشمز Glückschmerz»، «خطای بنیادین انتساب»، «مدل محتواهای کلیشه‌‌ای»، «محدودیت توانایی ما در شبیه‌سازی درک یا لذت اشخاص دارای معلولیت یا خطای خفاش بودن چگونه است»، «مدل انقطاع اخلاقی با مکانیسم‌های مربوط» و …» دانست.

وی ادامه داد: به باور بنده، به عنوان یک پژوهشگر علوم شناختی و هم‌زمان پژوهشگر معلولیت، «راهکار شناختیِ» مشترک برای اکثر این روندهای معلولیت‌هراسی در ذهن ما عبارت است از «اصلاح مفهومی یا تعریفی یا کلیشه‌ای». در «مطالعات انتقادیِ معلولی» به جنبه‌های شناختی کمتر اشاره شده است.

دکتر نعیمه پورمحمدی در پایان افزود: از این رو، در اینجا نیز، مسئولیت «بازخوانی مدل‌های تعریف معلولیت در درون سیستم شناختی» با من است. این بازخوانی شامل: «‌گذر از مدل پزشکی و آسیب‌شناسانۀ معلولیت به مدل اجتماعیِ معلولیت»، «گذر از مدل اجتماعیِ معلولیت به مدل اقلیتِ معلولیت یا مدل تنوعِ انسانیِ معلولیت یا مدل هویتِ معلولیت» «گذر از مدل اقلیت و تنوع و هویت به مدل شناختِ بدن‌مند از نوع کنشی یا فعالِ زیست‌محیطی معلولیت یا تجربه پدیدارشناسانه معلولیت»، «گذر از مدل کنشی یا پدیدارشناسی به مدل اصالت و حقیقت در شناخت اشخاص دارای معلولیت و پیدایش علوم و دانش معلولیت‌نگر» و … است.