به گزارش روابط عمومی دانشگاه، آیت‌الله یوسفی غروی در نشست علمی «بازخوانی شهادت معصومین(ع) با تکیه بر ملاک‌های نقد اخبار تاریخی» گفت: اولین بار واقفه برای رد امامت امام رضا(ع) که هنگام تدفین پدرش در بغداد نبود، «الامام لایغسله الا الامام» را به صورت یک قاعده مطرح کرده و با استناد به آن، امامت امام رضا(ع) را نفی کردند. از میان اخباری که بر حضور غیبی امامی در تجهیز امام پیشین دلالت دارد، تنها حضور غیبی امام جواد را می‌توان پذیرفت. «الامام لایغسله الا الامام» یا باید به صورت لای نهی خواند شود (کسی جز امام، امام را تجهیز نکند) و یا به کلی رد کرد؛ که ادله کافی در اثبات آن نیست بلکه شواهد علیه آن است.

وی افزود: بزرگانی چون صدوق، مفید و طوسی نیز با تعرض به موضوع (الامام لایغسله الا الامام) آن را نپذیرفته‌اند. در اخبار حاکی از علائم امام، تجهیز توسط امام پسین یا تجهیز کردنِ امام پیشین جزو اَمارات نیست همچنان که از دنیا رفتن به واسطه قتل یا مسمومیت از نشانه های امامت نیست(ما منا الا مقتول أو مسموم). با توجه به زمان صدور، دلالت «منا» در عبارت «ما منا الا مقتول أو مسموم» واضح نیست. به فرض انحصار «ما منا الا مقتول أو مسموم» در معصومین باید گفت که این گزاره با واقعیت تاریخی سازگار نیست؛ چراکه برخی از معصومین نه با قتل از دنیا رفته‌اند و نه با مسمومیت. روایت «ما منا الا مقتول أو مسموم» از چنان قوتی برخوردار نیست که بتوان تنها با استناد به آن و بدون شواهد تاریخی کافی، همه ائمه (جز امام علی(ع) و امام حسین(ع)) را مسموم دانست.

آیت‌الله غروی افزود: اولین کسانی که اولین غلوها را درباره اهل‌بیت(ع) کردند، از قبیله بنی‌اسد بودند. مثلاً می‌گفتند امام حسین(ع) نبود که کشته شد. همان‌طور که حضرت عیسی(ع) طبق نقل قرآن کریم کشته نشده و مصلوب نشده است، قطعاً امام حسین(ع) هم همین‌گونه کشته نشده است. لذا است که در روایتی از امام رضا(ع) هست که می‌فرماید سوگند به خدا جدم حسین در کربلا کشته شد. این نفی به خاطر همین‌گونه غلات است و شخص اگر آشنا با سابقه این مسئله نباشد، از صدور چنین روایاتی تعجب می‌کند.

در ادامه این نشست، استادان حاضر در جلسه به بحث علمی پیرامون روایات مرتبط با موضوع نشست پرداختند.

گفتنی است این نشست علمی به همت دانشکده شیعه‌شناسی دانشگاه ادیان و مذاهب و به مناسبت هفته پژوهش برگزار شد.