1. صیغه نذر و وجوب آن:

• اگر کسی صیغه نذر را نخواند، نذر بر او واجب نیست. یعنی اگر شخصی بدون خواندن صیغه نذر، قصد انجام کاری را داشته باشد، این عمل به عنوان نذر محسوب نمی‌شود و انجام آن واجب نیست.
• صیغه نذر می‌تواند به زبان عربی یا فارسی باشد و تفاوتی در وجوب نذر ایجاد نمی‌کند. مهم این است که شخص به قصد نذر، کاری را برای خداوند متعال به عهده بگیرد.

2. اگر نذر انجام نشود:

• اگر شخصی صیغه نذر را خواند و نذر را انجام نداد، باید کفاره بدهد. کفاره نذر معمولاً شامل اطعام مساکین (دادن غذا به فقرا) یا پرداخت مقدار مشخصی پول به نیازمندان است.
• اگر شخصی به دلیل فراموشی یا شرایط سخت (مانند بیماری یا مشکلات دیگر) نذر را انجام ندهد، در این صورت کفاره بر او واجب نیست، اما باید نذر را قضا کند (یعنی در اولین فرصت ممکن آن را انجام دهد).

3. تعیین زمان برای نذر:

• اگر شخصی نذری کند و زمان مشخصی را برای انجام آن تعیین کند (مثلاً بگوید اگر مشکلش تا پایان شعبان حل شود، روزه بگیرد)، باید در همان زمان تعیین شده نذر را انجام دهد.
• اگر زمان مشخصی تعیین نشده باشد، شخص می‌تواند در هر زمانی که توانست نذر را انجام دهد.

4. اگر نذر به دلیل فراموشی یا شرایط سخت انجام نشود:

• اگر شخصی نذری کرده باشد و به دلیل فراموشی یا شرایط سخت (مانند بیماری یا مشکلات دیگر) نتواند آن را انجام دهد، کفاره بر او واجب نیست، اما باید در اولین فرصت ممکن نذر را قضا کند.

5. نذر و وجوب آن:

• نذر باعث می‌شود که انجام کاری که شخص نذر کرده است، بر او واجب شود. اگر این کار واجب انجام نشود، شخص باید کفاره بدهد.
• اگر شخصی نذر کند و مشکلش برطرف شود، اما نذر را انجام ندهد، باید کفاره بدهد و همچنین نذر را قضا کند.

6. اختلاف نظر مراجع:

• در برخی موارد، ممکن است بین مراجع تقلید اختلاف نظر وجود داشته باشد. بنابراین، بهتر است افراد به مرجع تقلید خود مراجعه کنند و بر اساس نظر مرجع خود عمل کنند.