به گزارش روابط عمومی دانشگاه؛ دکتر مهدی علمی دانشور عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در یادداشتی با عنوان«گذرتاریخ؛ حقایق و واقعیت‌ها» آورده است:

بنا داشتم از دانشگاه ادیان و مذاهب و جایگاه و حال و احوال این روزهایش بنویسم، اما آدمی تا درون یک مجموعه هست، هندسه‌ی دقیق آن مجموعه را نمی‌تواند ببیند. کسانی که از روی بلندی نظاره‌گر مختصات آن بنا هستند، می‌توانند آن‌ را در قیاس با دیگر بناها بسنجند و تفاوت‌ها و امتیازهایش را دریابند. جمله‌ی معروفی است که «هیچ حادثه‌ای را تا صد سال از او نگذرد، نمی‌توان در تاریخ آورد و درباره‌ی آن بحث تاریخی کرد.» این بدان معنا نیست که گاهی در زمان وقوع حادثه، پاره‌ای به جهت جبر و قدرت، اجازه‌ی بازگویی حقایق را نمی‌دهند، که شاید باشد؛ اما بیان‌ کننده‌ی مفهوم این جمله نیست. واگویی دقیق جمله این است که امور تاریخی چنان هستند که نمی‌توان تمام ماهیت و مفادش را آشکار کرد و گذر زمان باید به چاره و یاری بیاید تا بسان طوماری باز شود و آنان که فردا خواهند آمد، این طومار را از آغاز تا انجام بخوانند و از حقایق و واقعیت‌ها آگاه شوند و به داوری بنشینند. آنچه امروز ما از دانشگاه ادیان و مذاهب و مؤسس آن می‌گوییم، واگویه‌های کسی است که از فاصله‌ی بسیار نزدیک چیزی را می‌بیند و نگاهش محصور در یک زاویه است و هنوز رخصت و فرصت تاریخی نیافته است تا فاصله‌ها و زاویه‌های دیگر را هم بیازماید و اندوخته‌هایش را غنی‌تر کند. ما در کنار این چشمه‌ی روان و جوشان نشسته‌ایم و بهره‌ای که ما از برکت کرسی‌های درس و بحث آن می‌بریم، داوری‌ها و قضاوت‌های امروزی و مستعجل است و زمانی به درازای تاریخ باید بگذرد تا بدانیم بر سر خوان چه نعمتی نشسته‌ایم؟
هر چشمه‌ی جوشان و زلالی ممکن است در طوفان‌ها و تلاطم‌ها یا سنگ‌اندازی‌ها چند صباحی گل‌آلود شود؛ اما دست‌آخر چشمه جاری خواهد بود و گل‌ولای ته‌نشین می‌شوند.
امید آن داریم که حجت‌الاسلام‌والمسلمین نواب همانند قریب به دو دهه‌ی گذشته، راهنما و راهگشای دانشگاه ادیان و مذاهب باشد و اساتید، دانشجویان و دانش‌آموختگان این دانشگاه را از کوله‌بار تجارب علمی و اجرایی خود محروم نکند