پیشگامان کهن تصوف به غازی یا جهادگر بودن نیز شناخته می‌شدند
اوضاع ناآرام سیاسی، سرنگونی بنی‌امیه و برخورد ستیزه‌جویانه بنی‌عباس با جنبش‌های ملی و دینی، موجب شد تا صوفیان که طبعی زاهدانه داشتند به زندگی آرام معنوی روی آورند.
به گزارش روابط عمومی دانشگاه، به همت دانشکده عرفان، نشست علمی جهاد در اندیشه و عمل پیشگامان کهن تصوف با حضور و سخنرانی دکتر احسان جندقی، عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب برگزار شد.
در این نشست دکتر احسان جندقی بیان داشت: بازشناسیِ تاریخی نشان می‌دهد در همان قرون صوفیان در پیوند با گروه‌های زاهد حاضر در ثُغور اسلامی بودند، در واقع آنها همان کسانی بودند که بعدها به عنوان پیشگامان تصوف معرفی شدند، نه‌تنها به سبب اُسوه تقوی و زاهد بودن از دیگران متمایز شدند، بلکه به غازی یا جهادگر بودن نیز شناخته می‌شدند.
وی ادامه داد: این واقعیت با تصویر نادقیق ترسیم شده از صوفیان به‌عنوان کسانی که تمایلی برای مداخله در موقعیت‌های حساس و خطرناک جامعه اسلامی ندارند، همخوان نیست.
استادیار گروه عرفان اسلامی دانشگاه ادیان و مذاهب گفت: برخی معتقدند؛ اوضاع ناآرام سیاسی، سرنگونی بنی‌امیه و برخورد ستیزه‌جویانه بنی‌عباس با جنبش‌های ملی و دینی، در طول قرن‌های دوم و سوم هجری، موجب شد تا آنان که طبعی زاهدانه داشتند به زندگی آرام معنوی روی آورند که منجر به گسترش و تکامل اندیشه صوفی‌گری شد. در قرون میانه اسلام تا به امروز، نیز تصویری از تصوف یا صوفی‌گری ارایه می‌شود که با گوشه‌گیری و عدم حضور در مواضع سخت و خطرناک چون جهاد همخوان است.
دکتر احسان جندقی در پایان افزود: یکی از نمونه‌های جالب توجه این برداشت از تصوف را می‌توان در دیدگاه کسانی که به نقد تصوف پرداخته‌اند یا با صوفیِ مبارزه‌جو یا طریقتی صوفیانه اختلاف داشته‌اند، دید.
