به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در جلسه دفاع از رساله دکتری دانشجو میثم جوادنیا با عنوان «الگوی فقهی ارتقای دانش دفاعی از دیدگاه مذاهب فقهی»، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر محمدرسول آهنگران به عنوان استاد راهنما، حجج اسلام دکتر سید محسن فتاحی و دکتر حسین رجبی به عنوان استاد مشاور و حجج اسلام دکتر عبدالله امیدی فرد، دکتر اسدالله رضایی و دکتر مجید زجاجی مجرد به عنوان استادان داور حضور داشتند.

در چکیده این رساله آمده است:

زندگی انسان همواره توأم با بحران جنگ بوده است. قدرت‌های برتر به فکر حمله، کشورگشایی و سلطه و حکومت‌های ضعیف‌تر در فکر چاره، مقاومت و ارتقای قدرت دفاعی خویش. از جمله مصادیق دفاع در برابر دشمن، دفاع به وسیله تسلیحات متعارف و نامتعارف، استفاده از خدعه و فریب، تحریم و محاصره اقتصادی و استفاده از سپر انسانی در جنگ می‌باشد. برای آگاهی از احکام فقهی این مسأله و ارائه نمونه‌ای مناسب و اسلامی، موضوع «الگوی فقهی ارتقای دانش دفاعی از دیدگاه مذاهب فقهی» در تحقیقی با روش کتابخانه‌ای مبتنی بر توصیف و تحلیل بررسی شد و نتایج ذیل حاصل گردید:

با توجه به فتاوی فقهای مذاهب خمسه، روشن شد که به دلیل وجوب دفاع از دین و سرزمین، ارتقا در تسلیحات متعارف نه تنها جایز، بلکه واجب است. در خصوص ارتقای سلاح‌های نامتعارف، فقها دو دسته شده‌اند: گروهی بر جواز ارتقای آن در صورت ضرورت اعتقاد دارند و گروهی مطلقاً (چه در حال ضرورت و چه در غیر آن) بر حرمت آن حکم می‌کنند.

در مورد مسأله خدعه و فریب در جنگ، نظر اکثر فقهای مذاهب (بر اساس سنت رسول خدا(ص) و ائمه معصومین(ع) و فعل صحابی) بر جواز استفاده از خدعه با هدف پیروزی بر دشمنان و البته با ارائه الگویی اسلامی بود. چنان‌که اگر به دشمن امان داده شده باشد، استفاده از آن جایز نخواهد بود. در خصوص مسأله محاصره کفار، فتوای فقها نشان از جواز محاصره آنان داشت.

در مورد چگونگی برخورد با سپرهای انسانی کفار، فقها قائل بودند که فقط در حال ضرورت (مانند خوف از کشته شدن دیگر مسلمانان به دست دشمن و …) می‌توان به سوی سپرهای انسانی مسلمان تیراندازی کرد، آن هم به شرط این‌که هدف تیراندازان، دشمن باشد نه مسلمانان.