به گزارش روابط عمومی دانشگاه، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حمیدرضا شریعتمداری رئیس دانشکده فلسفه در سخنان کوتاهی که روز سه‌شنبه 27 آذرماه 1397 در محل نمازخانه دانشگاه به مناسبت سالروز وفات حضرت فاطمه معصومه(س) و روز وحدت حوزه و دانشگاه ایراد کرد، با اشاره به قطعی نبودن تاریخ شهادت حضرت فاطمه معصومه(س) گفت: این روز به عنوان روز وفات حضرت فاطمه معصومه(س) تلقی شده است ولو این که اصالت علمی ندارد. دوستانی که مایل به تحقیق و مطالعه هستند، به کتاب نورالآفاق مرحوم شاه‌عبدالعظیمی و سخنان آیت‌الله شبیری زنجانی در جلد دوم کتاب جرعه‌ای از دریا و کتاب ریاحین الشریعه جلد پنج از مرحوم محلاتی و مقاله آیت‌الله استادی در مجله نور علم شماره 53 و 54 مراجعه کنند. گذشته از این‌که اصل داستان تاریخ ولادت و تاریخ وفات حضرت فاطمه معصومه(س) و حضرت عبدالعظیم(ع) چقدر اصالت دارد، بسیار زیبا و شایسته است که روزهایی به عنوان بزرگداشت این بزرگان برگزار شود.

وی درباره فلسفه نام‌گذاری روز وحدت حوزه و دانشگاه گفت: 27 آذر سال 1358 وقتی شهید دکتر مفتح وقتی وارد ساختمان دانشکده الهیات دانشگاه تهران می‌شد، مورد هجوم گروه فرقان قرار گرفت و به شهادت رسید. به این اعتبار که شهید مفتح، هم درس‌خوانده دانشگاه بود و هم درس‌خوانده و استاد حوزه بود و هم مجتهد و استاد دانشگاه بود، اتفاق خوب و شایسته‌ای بود که روز شهادت ایشان را روز وحدت حوزه و دانشگاه نام‌گذاری کنند.

دکتر شریعتمداری گفت: از آن زمان تا به امروز، هم در حوزه و هم در دانشگاه اتفاقات مهمی افتاده است. حضور روحانیان در دانشگاه‌ها چه به عنوان تحصیل و چه به عنوان گروه‌ها و رشته‌های معارف و چه در قالب نهادهای نمایندگی رهبری و نیز عضویت در هیئت علمی رشته‌هایی هم‌چون فلسفه، حقوق و اقتصاد بسیار جدی شده است. حضور روحانیان در این سال‌ها در دانشگاه‌ها بسیار پررنگ شده و از این طرف هم طلاب بسیاری هستند که تحصیلات دانشگاهی دارند و حوزه‌های دانشگاهی و دانشگاه‌های حوزوی راه‌اندازی شده است که یکی از آن‌ها دانشگاه ادیان و مذاهب است. به‌رغم تعامل‌های فراوانی که صورت گرفته، بیشتر کفه به سود حوزه است تا دانشگاه و هم‌چنان یک فضای بی‌اعتمادی میان سلک دانشگاهی و حوزویان وجود دارد و هم‌چنان دانشگاه به تجدد و غرب دعوت می‌کند و حوزه به سمت گذشته و سنت و دین. هم‌چنان حوزه میل به جانبداری کامل از حاکمیت دارد و دانشگاه یا میل به نوعی سکولاریسم دارد یا به هر حال گاهی معارضه و گاهی بی‌اعتنایی نسبت به حاکمیت دارد.

وی افزود: ما در عمق، باطن و ذات وحدت حوزه و دانشگاه چندان پیش نرفته‌ایم. به واقع اتفاق مهمی که مد نظر بانیان این امر بوده که در رأس آن‌ها امام راحل است، این اتفاق نیفتاده است. برخی وحدت حوزه و دانشگاه را به سمت وحدت در علم و حرکت‌های علمی و بحث‌هایی مثل اسلامی کردن علوم انسانی یا گاهی فراتر از آن، همه علوم تجربی برده‌اند که این جزو اهداف بانیان وحدت حوزه و دانشگاه نبود. آن‌چه واقعاً در وحدت حوزه و دانشگاه دنبال می‌شد، این بود که بتوانیم در رویکرد کلی و در هدف و غایت اساسی و در بهره‌گیری از توانمندی‌های علمی یکدیگر هم‌سو و همراه شویم. حوزویان تا بخش‌های زیادی در این جهت پیش رفتند.

این عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در ادامه گفت: الان در حوزه توجه به روش‌شناسی‌ها، فلسفه‌های علوم، فلسفه‌های جدید، تاریخ علوم و زبان‌آموزی، مطالعات ادیان، علوم اجتماعی و رشته‌هایی مانند حقوق اهتمام زیادی شده است. به همین جهت برخورداری حوزوی‌ها از روش‌ها و مطالعات دانشگاهی بسیار بیشتر بوده ولی در دانشگاه‌ها اتفاقی که باید و شاید نیفتاده است.

شریعتمداری در پایان گفت: ما نیازمند یک تواضع علمی هستیم تا در رشته‌هایی که تخصص داریم، حرفی برای گفتن داشته باشیم و در جایی که تخصص نداریم، به سوی دیگران دست دراز کنیم و خود را صاحب همه علوم و فنون و رشته‌ها ندانیم. ما نیازمند نشست‌ها و ارتباطات جدی علمی با دانشگاهیان هستیم کما این‌که آنان هم نیازمند هستند.