به گزارش روابط عمومی دانشگاه، اکرم فلاح نیک از دانشجویان کارشناسی ارشد «دانشکده علوم اجتماعی، رسانه و ارتباطات» دانشگاه ادیان و مذاهب در کتاب خود با عنوان «اصل مقتدر شیرین من» که توسط انتشارات سادس به چاپ رسیده به ارائه راهکارهای تکامل انسان آرمانی با ثابت‌ها و متغیرهای رفتاری پرداخته است.

در معرفی این کتاب، به قلم اکرم فلاح نیک آمده است که:

پس از سال ها تفکر و پژوهش در حوزه علوم روانشناختی به معنای واحد به این نگرش رسیدم که یک انسان آرمانی برای رسیدن به آرامش و آسایش و حفظ آن، باید از یکسری اصول و فضیلت‌های اخلاقی و بر طبق قوانین الهی اطاعت کند. لذا مصمم شدم به عنوان یکی از بهترین روش‌های نوین حیات، راهکارهای تکامل انسان آرمانی را با ثابت ها و متغیرهای رفتاری  شناسایی کرده و در اختیار دوستانی که بر اثر لطف خویش، اصرار بر نوشتن بنده دارند، بگذارم. براین اساس در این کتاب بر طبق طرحی زاییده از تراوشات ذهنی‌ام و بدون الهام از مکتوبات دیگر، با بخش هایی از جورچین زندگی اخلاقی و اجتماعی انسان، دیدگاهی نوین را از معماری نوشتاری ارائه داده و ایده‌های جدید و عالی که در زوایای گوناگون زندگی پنهان است  و البته قبلاً هم به طرق مختلف چاپ و عنوان شده بود، را به روشی نو و کاربردی به پارت های کوتاه تقسیم نموده و به مرحله نگارش در آورم.

انسان با کندوکاو در ساحت درون، به کشف خود راستین نائل می‌شود و این خود را راهنما می‌گیرد و سر در پی او می‌نهد انسان اصیل است، یعنی آدمی که به جای سعی در تشبه و تقرب به دیگران و پروراندن وجوه مشابهت‌اش با دیگر آدمیان، در جهت یافتن وجوه یگانگی، بی همتایی و یکتایی خود و به فعلیت رساندن همه‌ی بالقوگی‌های مختص خود بکوشد. بر این اساس، جهان هستی عموماً و عالم انسانی خصوصاً به یک جورچین (puzzle) می‌ماند که چنان طراحی و ساخته شده است که هیچ یک از خانه‌های آن عین هیچ خانه دیگری نیست و هر یک از ما آدمیان قطعه‌ای از آن جورچین است که به یکی و فقط به یکی ازآن خانه‌ها تعلق دارد و باید به جد در پی یافتن خانه‌ی اختصاصی خود باشد تا در آن قرار و آرام گیرد و اگر خانه خاص خود را نجوید یا نیابد، هر چه قدر هم در خود دخل و تصرف و کم و بیش و پیرایش و آرایش کند تا بتواند در خانه‌ای دیگر جای گیر شود و قرار و آرام یابد فایده‌ای ندارد، بدین معنا که به زندگی قرین آرامش، خوشنودی و شادی دست نمی‌یابد. انسان هر چه بیشتر و بهتر خود را بشناسد، در واقع بیشتر و بهتر هم گستره و هم محدودیت دانش‌ها و توانش‌های خود را می‌شناسد و در نتیجه، در تعامل با هستی، جهان، طبیعت، یعنی به هنگام رفتار با خود، انسان‌های دیگر، و سایر موجودات، هم اهداف خود را مناسب با گستره و محدودیت توانایی‌های خود بر می‌گزیند و هم، در جهت نیل به اهداف، به وسایلی متوسل می‌شود که از آن ها شناخت کافی و وافی دارد و می‌داند که می‌توانند نقش وسیله را ایفا کنند و دست توسل به جانب چیزهایی دراز نمی‌کند که، به مقتضای محدودیت دانایی اش، نمی‌داند که وسایلی خوب و سودمند برای اهداف‌اش می‌توانند بود یا نمی‌توانند بود. احتمال موفقیت چنین انسانی در تعاملاتش با محیط پیرامونی، یعنی احتمال نیلش به اهداف، طبعاً، بسیار بالا است، چرا که هم اهدافی برنمی‌گزیند که توانایی لازم برای رسیدن به آنها را ندارد و هم به وسایلی دست نمی یازد که دانش کافی به سودمندی شان ندارد. بنابراین احتمال خشنودی و خرسندی و خوشی و شادی چنین کسی بالا است. این اصالت، در واقع اهتمام فراوان است به خودشناسی، برای این که آدمی هم قدر خود را بداند و هم از حد خود تجاوز نکند؛ هم پای‌اش را از گلیم خود درازتر نکند و هم دریابد که گلیم خودش چیزی کم ندارد. نیک بودن و نیک زیستن هدف او است و نیک شدن و نیکی دیدن دیگران نتیجه طرز بود و زیست او است. زندگی هر فرد مثل جورچین و یا پازل می‌ماند که چنانچه هر پارت در جای  مناسب خود قرار گیرد، استحکامی بین قطعات ایجاد شده و تصویر کاملی از زندگی فرد آرمانگرا ارائه می‌دهد. در پازل بر روی هر پارت، قسمتی از یک تصویر بزرگ قرار دارد که با قرار گرفتن در کنار سایر پارت‌ها، تصویر اصلی کامل شده و پازل به اتمام می‌رسد که نبوغ یا دانش یک شخص را به چالش می‌کشد و آن را تست می‌کند. در یک پازل، شخص باید قطعات یا اطلاعات پازل را به شکل منطقی در کنار هم قرار دهد تا به راه حل صحیح و سرگرم کننده پازل دست پیدا کند. برای اینکه این تصویر کامل باشد لازمه‌ی کنار هم گذاشتن تمام قطعات پازل است، حتی اگر یکیشان هم نباشد تصویر نهایی ناقص به نظر آمده و جای خالی آن مشخص است.

زندگی یک انسان ایده‌آل همانند یک پازل است، هر تلاشی که امروز انجام می‌دهد، هر قدم کوچکی که بر می‌دارد، یک قطعه از پازلی هست که قرار است تصویر نهایی از زندگی‌اش را بسازد. برای تک تک این تلاش‌ها باید ارزش قائل شود و برای کوچک‌ترین موفقیت ها هم جشن بگیرد. برای موفق شدن در مقابل چالش های زندگی باید با تمام توان تلاش کند. این که در نهایت حتما پیروز شود مهم نیست،  چون همین شکست‌ها بهترین معلم‌ها هستند و به او می‌آموزند که در چه زمینه‌هایی باید بیشتر سعی کرده و خودش را اصلاح کند. انسان آرمانی موقع حل کردن پازل، وقتی جای یک قطعه را پیدا نکرد، آن را دور نمی‌اندازد بلکه چند بار تلاش می‌کند تا در نهایت جای درستش رو پیدا کند. این فرد کوچک‌ترین اجزاء زندگی هیچ‌کس را نادیده نمی‌گیرد. او می‌داند برخی اجزا هرقدر کوچک، می‌تواند برای  بسیاری مهم و ارزشمند باشد. سعی می‌کند هرگز فراموش نکند زندگی مجموعه‌ای است از همین قطعات کوچک، که هرکدام نباشد پازل زندگی کامل نمی‌شود و باید به کوچک‌ترین قطعه نیز احترام گذاشت. انسان ایده‌آل از آن روز که به درک پازل زندگی برسد، ارزش آن را بیشتر خواهد دانست و سعی خواهد کرد به هر جزء آن احترام گذاشته و قدرش را بداند. هدفم از نگارش این کتاب رسیدن به اهداف متعالی است و در نهایت آنچه که فرد را به یک زندگی آرام و مطلوب می‌رساند و این کتاب ویژگی‌های انسان ایده آل بر طبق الگوریتم‌های اسلامی است که به سردار دلها، آن روح متعالی همیشه مانا،حاج قاسم سلیمانی تقدیم شده است.