به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در آستانه عید سعید غدیر خم، سالروز ابلاغ پیام آسمانی امامت و ولایت اهل‌بیت عصمت و طهارت(علیهم‌السلام)، به همت دانشکده مذاهب اسلامی دانشگاه ادیان و مذاهب، بنیاد بین‌المللی امامت و مجمع جهانی اهل‌بیت(علیهم‌السلام) سلسله نشست‌های علمی «امامت و ولایت اهل‌بیت» از منظر مذاهب اسلامی برگزار شد.

سید حسن سبزواری پنجمین سخنران این نشست با بیان اینکه پیامبر اکرم (ص) در طول عمر نبوت شان چگونه مسئله امامت علی (ع) را تبیین کردند گفت: در فضای اختناق صدر اسلام بیان این امر یک کار بسیار سختی بوده است چراکه پذیرش خود نبوت نبی اکرم (ص) امر راحتی برام مردم نبود چه برسد به اینکه پیامبر(ص) امر امامت امام علی (ع) را در آن فضا مطرح کند. چرا پیامبر(ص) چنین دغدغه‌ای داشته است؟ به این علت که رسول خدا می‌دانست که عمر نبوتش محدود است و تنها عامل انحصاری و تنها مؤلفه‌ای که می‌تواند نبوت پیامبر(ص) را استمرار ببخشد مسئله امامت است. این از واضحات جامعه اسلامی است.

وی ادامه داد: در صدر اسلام عوامل متعددی برای جلوگیری از امر رسالت و اتمام حجت بر مردم که همان معرفی امام علی (ع) به ‌عنوان امام بود وجود داشت. همچنین در فرآیند شکل‌گیری دین اسلام و اهداف آن، مشکلات و دشواری‌های بسیاری وجود داشت.

حجت الاسلام سبزوای وضعیت اعتقادی و علمی مردم را از نخستین موانع امر رسالت و معرفی امام برشمرد و گفت: آگاهی و علم از نخستین مؤلفه‌های پیامبران است. حضرت محمد(ص) در زمانی قرار گرفته است که در آن زمان حدود ۱۷ نفر مسئله خواندن و نوشتن را بلد بودند و به همین جهت معرفی علی‌ابن ابی‌طالب(ع) کار بسیار سختی است چراکه بیشتر مردم درک درستی از علوم و فرهنگ ندارند.

وی همچنین یکی دیگر از موانع زمان پیامبر(ص) را اوضاع اجتماعی و اخلاقی دانسته و بیان کرد: استکبار و پیروی از هوای نفس، مقاومت صاحبان قدرت و سرمایه، اغواگری‌های شیطان و لجاجت و بهانه‌جویی مردم از عواملی بود که باعث می‌شد تا موضوع معرفی امام با چالش روبه‌رو شود.

حجت الاسلام سبزوای تصریح کرد: سیره نبوی(ص) پیرامون تبیین و ابلاغ امامت امیر مؤمنان(ع) فراتر از بیان رویدادها و حوادث و رقم خوردن آن در طول زمان است. با بازکاوی و تجزیه و تحلیل این سیره بر اساس دانش روش‌شناسی و ارتباط و پیوستگی گفتار و رفتار آن حضرت، می‌توان در جهت دستیابی و پی‌جویی آثار و پیامد اعتقادی وی قدم برداشت.

وی گونه‌شناسی گفتار نبوی در تبیین امامت امیرمؤمنان (ع) را به سه نوع تقسیم بندی کرده و گفت: نوع اول گونه‌های محتوایی، نوع دوم گونه‌های اسلوب گفتاری و آرایه‌های لفظی و نوع سوم الگوهای زبانی و ارتباطی است. همچنین وی شیوه‌های تبیین امامت امیرمؤمنان را به شیوه استخلافی، شیوه سفارشی، شیوه تفویضی، شیوه نجوا کردن، شیوه اشاره‌ای، شیوه موقعیت‌یابی و بهره‌برداری از وضعیت مکانی و زمانی، شیوه تکریم فعلی، شیوه شادمانی و تبسم، شیوه حزن و بکاء، شیوه همدردی و شیوه احتجاجی بیان کرد.

حجت الاسلام سبزوای در پایان افزود: از آنجا که شاکله‌ شخصیتی هر فرد در جامعه از دیگری متمایز است، این مطلب موجب می‌‌شد که رسول خدا(ص) در امر هدایت و انتقال مفاهیم دینی، به ویژه سرسپردگی و پذیرش امر جانشینی بعد از خود، به مقتضای استعداد و شخصیت مخاطبان و موقعیت مکانی و زمانی، از شیوه‌های متنوع و راهبردهای گوناگون گفتاری و رفتاری بهره بجوید و جامعه را در مسیر امامت و امام هدایت نماید. این منش در طول حیات نبوی(ص) لحظه ای به فراموشی سپرده نشد تا آنکه خداوند متعال پیامد و نتیجه زحمات طاقت‌فرسای ایشان را در این امر، به زیور اکمال، اتمام و رضایت مزین ساخت و اساسا امامت امیر مؤمنان(ع) و ابلاغ آن، چون خون در شریان امر نبوت پیامبر اسلام(ص) جاری بوده و تمام روزنه‌های اسلام از آن رنگ گرفته است.