وی افزود: حوزه علمیه باید در فاز اول بتواند، پاسخگوی مطالبات دینی ملت ایران باشد. در فاز دوم پاسخگوی مطالبات دینی نه ملت‌های مسلمان بلکه‌ ملت‌های جهان باشد. یعنی ما خودمان را باید برای پاسخگویی به ملت‌های هندو، بودا، شینتو و جینیزم آماده کنیم. همه بشریت به حوزه‌های علمی و فکری نیاز دارد و حوزه‌های علمیه هم یک جای انحصاری نیست لذا باید خودشان را آماده خدمت‌رسانی به همه انسان‌ها کنند.

این استاد حوزه و دانشگاه در بخش دیگری از سخنان خود به فعالیت‌های بین‌المللی دانشگاه ادیان و مذاهب پرداخت و گفت: این مرز جغرافیایی را که اینقدر روی آن حساس هستیم و اینقدر روی آن توجه داریم را قبول ندارم، بزرگانی مثل اقبال لاهوری هم قبول نداشت و بزرگان اندیشه هم این مرز را قبول ندارند. قبلش هم مولانا این مرز را قبول نداشته، قبل آن فارابی قبول نداشته، شما می‌دانید فارابی نهصد سال قبل راجع به هندوها کتاب نوشته است. «تحقیق ماللهند» یعنی نهصد سال قبل. این مسأله تازه‌ای نیست که این مرزهای بشری، مرزهای جغرافیایی، مرزهای محدودکننده را هیچ یک از بزرگان اندیشه قبول ندارد، وقتی این را از ذهنتان پاک کردید نگاه‌های تحقیرآمیز ملت‌ها از بین می‌رود.

مؤسس و رئیس هیئت امنای دانشگاه ادیان و مذاهب در انتها بیان کرد: انسان‌ها یک گوهرند، یک جوهرند. این در اشعار ما پر است، «بنی‌آدم اعضای یکدیگرند***که درآفرینش زیک گوهرند، چوعضوی به دردآورد روزگار***دگر عضوها را نماند قرار»، بنابراین انسان‌ها یکی هستند، علم هم یک چیز است و اگر بتوانیم، جرأت کنیم، می‌گوییم بندگی خدا هم یکی است.