به گزارش روابط عمومی دانشگاه؛ حجت الاسلام والمسلمین دکتر سید حسن اسلامی اردکانی عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب به مناسبت سال‌روز بعثت نبی مکرم اسلام(ص) در یادداشتی با عنوان«پیامبری از مردم، با مردم، و برای مردم» آورده است:

قرآن کریم در توصیف مسائل گاه سربسته سخن می‌گوید و گاه به دقت و تفصیل. هنگامی که به توصیف خاتم پیامبران (ص) می‌رسد، از توصیفات شگفت‌انگیزی بهره می‌گیرد که جای جای این کتاب دیده می‌شود. در یکی از فشرده‌ترین آیات، این‌گونه شخصیت رسول اکرم تصویر شده است:

«لَقَدْ جَاءکمْ رَسُولٌ مِّنْ أَنفُسِکمْ عَزِیزٌ عَلَیهِ مَا عَنِتُّمْ حَرِیصٌ عَلَیکم بِالْمُؤْمِنِینَ رَؤُوفٌ رَّحِیمٌ»پیامبری از خودتان به سوی شما آمد که رنج شما بر او گران می‌آید، بسیار خواهان شما است، به مؤمنان مهربان و دلسوز است. (سوره توبه، آیه 128)

آنچه موجب مقبولیت عمیق دعوت الهی پیامبر اکرم در میان مردم شد، افزون بر محتوای رهایی‌بخش پیام الهی، شخصیت و منش رسول خدا بود. با آنکه از خاندان بنی هاشم و از قبیله قدرتمند قریش بود، از این پیشینه و ظرفیت برای رواج آیین خود بهره نگرفت. آنچه در درجه نخست، او را از دیگران متمایز می‌ساخت، همین از جنس مردم بودن بود. اما به همین میزان بسنده نکرد و در میان مردم هم زیست. مردمی که گاه از ساده‌ترین آداب و اتیکت‌های مقبول جامعه بی‌خبر بودند، آیاتی از سوره حجرات به این نکته اشارات روشنی دارد. اما مهم‌ترین ویژگی پیامبر آن بود که با رنج مردم رنج می‌کشید و تحمل سختی آن‌ها را نداشت و گاه چنان این خواستن و اشتیاق هدایت مردم در او نیرومند می‌شد که خداوند نسبت به این دلبستگی عمیق هشدار می‌داد که «لعک باخع نفسک الا یکونوا مؤمنین» مبادا که بخواهی در راه ایمان آوردن آن‌ها خود را هلاک کنی.

این دغدغه و نگرانی و شفقت رسولانه بود که از سویی مردم را شیفته او می‌کرد و از سوی دیگر او را رنجور می‌ساخت و در این میان هشدارهای مکرر الهی فرود می‌آمد که ای پیامبر، تو تنها یادآور هستی و بر آن‌ها چیرگی نداری. حضور  مستمر و مردمی رسول خدا و منش راهبرانه و الگویی ایشان اعجاز واقعی او بود نه آنچه از امور خارق عادت از ایشان نقل شده است. امید که پیروان او نیز این منش را در رفتار و گرفتار خویش همواره جلوه‌گر سازند.