چکیده:

در این پایان نامه به تبیین موضـوع مکشـه و فنا در نظام فکری و اندیشه ای دو شخصیت محوری این نوشته، رامانوجه و ابن عربی پرداخته شـده اسـت، در نگاه دو مکتب ويشـیـشـته ادويته و عرفان اسلامی، مکشه و فنا از جایگاه ویژه ای برخوردار است به طوری که این مسئله باعث ایجاد نظام الهیاتی خاصی در قلمرو فکری و اعتقادی این دو اندیشمند شـده اسـت. در فلسفه فکری رامانوجه اعتقاد به برهمن، چیـت و اچیت به عنوان حقایق این عالم نقش پررنگی را به خود اختصاص داده اند. رامانوجه به واسطه تعلقات دینی و آیینی که به طریقت بهکتی داشــت لطف الهی نسبت به سالک و عشـق خالصانه سالک نسبت به خداوند را علت وصـال انسـان معرفی میکند. در مقابل در اندیشـه عرفانی ابن عربی تنها یک وجود در عالم خودنمایی میکند، مابقی ظهورات آن هستند، این عقیده کمک میکند به درک فنا در اندیشه ابن عربی، او در باب فنا معتقد است؛ عالم همچون سایه است و خداوند نور و در ادامه اذعان میدارد؛ سالکی که فانی در حق است، همواره باقی میماند. در این تحقیق سعی شـده اسـت در مرحله جمع آوری مطالب، از شـــــوه و روش توصیفی، همچنین در تجزیه و تحلیل مطالب از روش تحلیلی استفاده بشود؛ و در بخش تطبیقی از شیوه مقایسه ای استفاده شده است.

دانشکده عرفان، رشته ادیان و عرفان

استاد راهنما: دکتر محمد مهدی علیمردی

استاد مشاور: دکتر احسان جندقی

دانشجو:محمد صادق ربانی مهر

مکان دانشکده عرفان