به گزارش روابط عمومی دانشگاه؛ دکتر سید عبدالصالح جعفری فرزند شهید سید محمد سعید جعفری «شهید پیشرو کرمانشاه» و دانش ‌آموخته دکتری دانشگاه ادیان و مذاهب بعلت عارضه قلبی دارفانی را وداع گفت. وی از جمله جوانان اهل علم و چهره برجسته دانشگاهی بود که مسوولیت‌هایی نیز در حوزه دانشگاه و کرسی‌های دین پژوهی برعهده داشت.
به همین مناسبت حجت الاسلام والمسلمین دکتر باقر طالبی دارابی عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب در دل نوشته‌ای آورده است:
خبر بسیار دردناک است؛ خبر درگذشت کسی که چندین سال با او به عنوان دانشجوی دکتری دین پژوهشی در کلاس‌های درس و در مسیر نوشتن رساله مراوده علمی و عاطفی داشتم و پس از دفاع از رساله همچون دو برادر از مسائل هم با خبر بودیم. خبر سفر بی بازگشت کسی که قرار بود روز قبل به قم سفر کند و در باره کاری علمی و نیز کاری دیگر مربوط به معاش و زندگی با هم سخن بگوییم. بسیار سخت است که از دیروز تا آخر دیشب زنگ بزنید و پیام بدهید ولی کسی که همیشه با لبخند و ابراز محبت پاسخ ات را می‌داده است، هیچ جوابی نه به تلفن و نه پیام ندهد. و دردناک تر این که صبح از خواب بیدار شوید و به امید اینکه یک تماس از دست رفته یا پیامی از او باشد، سراغ گوشی بروید اما ناباورانه پیامکی را ببینید که می‌پرسد «جناب دکتر طالبی سلام، خبر دار شدیم که جناب دکتر عبد الصالح جعفری چشم از جهان فرو بسته است. آیا شما خبر دارید یا راه تماس دیگری دارید که تماس بگیریم؟» این پیام جناب آقای فخرآذر از روابط عمومی دانشگاه ادیان و مذاهب بود. این خبر دردناک است. دردناکی‌اش بیشتر می‌شود وقتی آخرین پیام او که « فردا به قم می آیم» را برای تمام فرداهای بعدی بی انجام می یابم.
مرحوم دکتر جعفری با نوشتن رساله دکتری درباره مبانی فلسفی و دینی کرامت انسان، سعی کرد دغدغه انسان دوستانه اش را پی بگیرد. با شور و شعور خاصی درباره کرامت انسان می‌نوشت و سخن می‌گفت. در همین راستا موفق شده بود که نمایه شدن یکی از مقالات علمی و پژوهشی‌ اش در اسکوپوس را نظاره کند اما مقاله دیگری را که به طور مشترک در حال تدوین داشته ایم، ناتمام رها کند و برود.
علم به وجودش می‌نازید و اخلاق در قامت رعنای او لباس تقوایی بود که حرمت علم و عالم را در فروتنی مثال زدنی اش نمایان می‌ساخت. زیبندگی و زبدگی زیست دانشجویی و علمی را در او می دیدیم. او که در طب نیز مدرک طبابت داشت در دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه تهران عضو هیات علمی بود. بارها برای برخی بیمارانی که به من مراجعه می کردند تا پزشکی را معرفی کنم یا از پزشکی معتبر در فلان بیمارستان وقت بگیرم، از این ایشان کمک می گرفتم و ایشان سخاوتمندانه وقت صرف می‌کرد تا هر چه در توان دارد، انجام دهد.
مرحوم دکتر جعفری نمونه موفق در مطالعات میان رشته بود. در مباحثات علمی طرفینی بر ویژگی پیچیدگی انسان امروز اتفاق نظر داشتیم و سعی داشت سنت که متعلق به دوران بسیط بودن انسان وجوامع بود را با وضعیت پیچیدگی مدرن آشتی دهد. او کرامت انسان در کتاب و سنت را با روش تحلیل فلسفی و نیز در دستگاه نظری علوم تجربی و زیست شناسی به تحلیل نشست تا درکی جدید از کرامت ارائه دهد که به کار فقه و کلام اسلامی نیز بیاید.
کلام آخر اینکه خیلی دلم گرفته است. انتظار دیدنش در امروز به خبر دردناک درگذشت او انجامید. آهنگ خوش صدایش در گوشم هست که چند روز پیش از کرمانشاه تماس گرفته بود. آهنگ صدای او در مناسبات انسانی عادی و در مباحثات علمی از یک ملودی خاصی برخوردار بود. خدایا آهنگ صدای او خاموش شد اما آهنگ یاد پر خیر او را برای همیشه در فضای دانشگاهی زنده نگه دار. او با کرامت و با اعتقاد به کرامت انسان زیست. خدایا به کرامت خودت قسم تببین او از همین امر ضروری در جوامع انسانی و اسلامی را میراث ماندگار او و تحقق توجه جدی به کرامت انسان را اجر تلاش او قرار بده. خدایا ما را و او را بیامرز.