به گزارش روابط عمومی دانشگاه، اداره اروپا و آمریکای دانشگاه ادیان و مذاهب با همکاری انجمن علمی دانشکده ادیان، کارگاه تخصصی «آشنایی با پارلمان ادیان جهان» با ارائه دکتر طالبی دارابی مدیر گروه دین پژوهی برگزار کرد.

دکتر طالبی دارابی در این کارگاه با ارائه مستندی از برنامه‌های همایش پارلمان ادیان جهان به معرفی آن پرداخت و گفت: پارلمان ادیان جهان با نام “The Parliament of the World’s Religions” بستری برای برگزاری همایش‌های بین‌المللی در حوزه گفتگو و تعامل ادیان است. این پارلمان یک سازمان غیردولتی مستقر در شیکاگو در ایالات متحده آمریکاست که در سال 1988 میلادی با هدف ایجاد «سکوی مشارکتی جهانی» بین ادیان شرق و غرب تاسیس شد. هزینه این سازمان و همچنین برنامه‌هایی که برگزار می‌کند از طریق حق عضویت و هزینه حضور در همایش تامین می‌شود.

وی ادامه داد: بر اساس اهداف و بیانه‌ای که در خصوص این سازمان جهانی منتشر شده است قرار است این سازمان به توافق و تفاهم بین جوامع دینی به منظور ارایه خدمات به مسایل حیاتی در سراسر جهان کمک کند. همچنین این سازمان با تمرکز بر تقویت گفتگو تلاش می‌کند در خصوص مشکلات محیط زیست و توانمندسازی زنان و کاهش خشونت و نفرت بین پیروان ادیان گام‌هایی را بردارد.

عضو هیئت علمی دانشگاه ادیان و مذاهب بیان کرد: ایده اولیه این پارلمان در سال 1893 توسط «جان هنری باروز» روحانی پروتستانی آمریکایی مطرح شد. بعد از طرح این ایده او رئیس کمیته عمومی پارلمان شد. اولین نشست در همین سال برگزار شد که سلطان عثمانی به مسلمان اجازه حضور نداد. سوامی «ویوکاناندا»، راهب هندو به ‌عنوان نماینده هندوئیزم به پارلمان دعوت شده بود. سخنرانی او در افتتاحیه با بازتاب گسترده‌ای در رسانه‌های آمریکایی مواجه شد. جمله اول سخنرانی‌اش «خواهران و برادران امریکایی‌ام» بود که در ۱۱ سپتامبر و در افتتاحیه همایش ایراد شد بارها مورد استناد قرار گرفت. از آن زمان سیاست رویکرد آمریکا به نحله‌های هندوئیزم آغاز شد و موجی از صدها سخنرانی و نشست به همراه انتشار اصول فلسفه هندوئیزم در آمریکا، انگلستان و اروپا برگزار گشت.

وی افزود: یکی از مهمترین و ویژگی این همایش بزرگ ادیانی حضور عملی ادیان است. همه ادیان در این برنامه آزادانه می‌توانند اعمال عبادی و معنوی خود را انجام دهند. این مسأله رنگ و بو خاصی به همایش داده است و جذابیت‌های زیادی را برای شرکت‌کنندگان ایجاد کرده است.

دکتر طالبی دارابی با اشاره به شرقی شدن غرب گفت: در سال ۲۰۰۴ در مراسم پارلمان ادیان جهان هر دین مکان خاصی برای خودش داشت و این مکان بر اساس باورهای آنها نامگذاری می‌شد مثلا در خصوص اسلام نوشته بودند نمازخانه مسلمانان. اما وقتی این برنامه در استرالیا و در سال ۲۰۰۹ برگزار شد اسامی همه این مکان‌ها تغییر کرده بود و شده بود سالن‌های مدیتیشن؛ مثلا سالن مدیتیشن مسلمانان یا بودائیان یا مسیحیان و این همان شرقی شدن غرب است. پیروان ادیان در این سالن‌ها می‌توانستند اعمال عبادی خاص خودشان را انجام دهند.

وی ادامه داد: پارلمان ادیان و جهان گروه ممیزی ندارد و هر کسی هر مقاله‌ای ارائه بدهد آنجا ارائه می‌شود و مورد قبول قرار می‌گیرد. به خاطر همین سالن‌های متعددی تدارک دیده شده است که بتواند تمام این جلسات و سخنرانی‌ها را پوشش دهد. بنابراین در این برنامه مخاطبان امر ممیزی را انجام می‌دهند. آنها بر اساس موضوع مقاله تصمیم می‌گیرند برای شنیدن کدام مقاله به کدام سالن بروند. تعداد بالای نشست‌ها و سخنرانی‌ها و زمان محدود باعث شده است که همایش به نحوی برنامه ریزی شود که در یک زمان جلسات متعددی برگزار شود تا همه بتوانند از این فرصت برای معرفی دین خود استفاده کنند.

استاد دانشگاه ادیان بیان کرد: حضور جنبش‌های نوپدید مذهبی و دینی در این مراسم یکی دیگر از جذابیت‌های این مراسم است. آنها همواره در بخش‌های مختلف این مراسم به همراه رهبران بزرگ خود حضور دارند و تلاش می‌کنند که در مورد خودشان حرف بزنند و اطلاعاتی به بازدید کنندگان بدهند.

وی در پایان اشاره کرد: با توجه به اینکه این همایش که توسط پارلمان ادیان جهان برگزار می‌شود یک گردهمایی بزرگ دینی در سطح جهانی است متاسفانه مورد استقبال رسانه‌های بزرگ و تاثیر گذار غربی قرار نمی‌گیرد. در حقیقت رسانه‌های بزرگ جهان این برنامه را پوشش نمی‌دهند. دلیل آن ممکن است این باشد که این همایش، یک همایش دینی است که تمام عالمان دینی در آن جمع می‌شوند تا در مورد ادیان خود صحبت کنند. به نظر می‌رسد در جهان سکولار این گونه برنامه‌ها به دلیل جنبه‌‌دینی آن مورد توجه این رسانه قرار نمی‌گیرد. تقریبا در بیشتر دوره‌های برگزار شده این اتفاق می‌افتد و به غیر از رسانه‌های محلی کشور برگزار کننده، رسانه‌های بزرگ آنچنان که باید به آن نمی‌پردازند.