نشست علمی «تشیع سلوکی» با سخنرانی دکتر علی آقانوری، چهارشنبه سیزدهم اسفند، در جمع دانشجویان و اعضای هیئت علمی دانشگاه برگزار شد.

عضو هیئت علمی دانشگاه در این جلسه محورهای کلی دیدگاه خود را درباره ماهیت تشیع واقعی و ربط و نسبت ویژگی های تشیع مورد انتظار اهل بیت با تشیع مصطلح و اسمی بیان کرد.

از نگاه ایشان میان تعریف «شیعه» در لسان ائمه اطهار با آنچه در جامعه شیعی آن عصر به عنوان «شیعه» مصطلح شده بود تفاوت هایی وجود داشته است و حتی می توان گفت با شرایط و ویژگی هایی که ائمه اطهار برای شیعه بیان می کردند تشیع بیشتر از هرچیزی معطوف به برخورداری از فضایل اخلاقی و معنوی و به هدف ساختن تشیع سلوکی بود و تأکید ائمه اطهار بر معرفت و ولایت و توجه دادن به امامت خود بیشتر از همه معطوف به این مقصود بود و نه اینکه مثلاً همت آن بزرگان تنها تثبیت باورهای کلامی درباره امامت و امامان باشد.

استاد آقانوری گفت: هر چند سلوک معنوی و اخلاقی دارای مراتب مختلفی است اما رعایت حداقل های آن که همان ورع و اجتهاد و اخلاص در عمل است و نیز جهت گیری به سوی فضایل معنوی و کمالات اخلاقی و طی مسیر این ویژ گی ها شرط لازم تشیع از منظر اهل بیت بود و هر آنچه که امتیاز و جایگاه و مقامات برای شیعیان بیان شده و امامان شیعه بر آن تأکید می کردند برای کسانی بود که دارای صفات مورد انتظار اهل بیت بودند و نه برای صرف معتقدان به باورهای کلامی و به اصطلاح شیعیان کلامی، چرا که  صرف اعتقاد و باور و یا معرفت ویژگی های اهل بیت و حتی محبت عاطفی و احساسی نسبت به آن ها بدون پیوند دادن آن به عمل و نتایج آن معرفت و محبت نه برای شیعیان دردی را دوا می کرد و نه برای امامان افتخار بود. محبت و معرفتی که عمل و اطاعت در پی نداشت برای ائمه چندان ارزشی تلقی نمی شد. محبت و معرفت و باور به واجب الاطاعه بودن و الگو بودن آن ها زمانی ارزش داشت و موجب زینت و افتخار و گسترش مکتب آن ها به حساب می آمد که برای اهل آن ثمره عملی و وجودی داشته باشد.

مدیر گروه تاریخ تشیع با استناد به روایات بسیاری که در این زمینه در منابع معتبر و متعدد شیعه نقل شده است بر دیدگاه خود استدلال نمود و براین اساس چنین نتیجه گیری کرد که از منظر اهل بیت اگر کسی تنها به باورهای کلامی و تشیع اعتقادی بسنده کند و در عمل و در کسب فضیلت های اخلاقی، اجتماعی و معنوی پیشرفتی نداشته و به بعد عمل در حوزه اخلاق، معنویت و شریعت بی اعتنا باشد تنها نام شیعه را برای خود یدک می کشد؛ از تشیع فقط اسمی دارد بی مسمی و از تشیع راستین و واقعی فرسنگ ها فاصله دارد.