مطالعات زنان (حقوق زن در اسلام)

رشته دکتری «مطالعات زنان گرایش حقوق زن در اسلام» یک دوره کامل آموزش تخصصی، مطابق با ضوابط و مصوبات شورای عالی برنامه‌ریزی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری ایران است. این رشته که گرایشی میان رشته‌ای با صبغه فلسفه حقوق است شامل دروس فقهی، حقوق مدنی، حقوق جزا، حقوق بین الملل و حقوق عمومی مربوط به زن و خانواده می‌باشد. اهداف این رشته نظریه پردازی و تولید راهبردهای دانش بنیان در حوزه حقوق زن و خانواده، و نگاه جامع به حقوق زن در اسلام است. امروزه مباحث مربوط به زنان از جمله حقوق زنان از مباحث اساسی در مجامع حقوقی و سیاسی جهان است. از آنجاییکه زن در تکامل جامعه و بلوغ آن جایگاه ویژه‌ای دارد بحران هویت زن و خانواده از مواردی است که جامعه جهانی را مورد آسیب قرار داده است. از اینرو آموزش‌های مربوط به حقوق زن و خانواده و نشان دادن علو جایگاه زن در نگاه اسلام می‌تواند به حل معضل هویت زن و خانواده کمک شایان توجه‌ای کند.

در این رشته سعی می‌شود با تکیه بر مبانی و اصول حاکم بر قانونگذاری اسلامی، نگاه جامع به حقوق زن در اسلام نمایانده شود و با تکیه بر اصول اخلاقی و ارزش‌های اسلامی از طریق روشهای علمی، توسعه و بومی سازی مسائل زنان انجام گیرد. همچنین تلاش می‌شود که بستر سازی مناسب برای رشد تفکر علمی، اسلامی جامعه نسبت به مسائل حقوق زن ایجاد شود و بازشناسی و تحلیل دقیق مکاتب و جریانهای دفاع از حقوق زن، و دفاع علمی از اندیشه اسلامی در حوزه زنان و خانواده در دستور کار قرار گیرد.

دانش آموختگان این رشته می‌توانند برای نظریه‌پردازی در زمینه موضوعات زنان و خانواده آماده شوند و در جهت بومی کردن مسائل زنان با تکیه بر اصول اخلاقی و ارزش‌های اسلامی تخصص کسب کنند. همچنین آنها در حوزه فلسفه حقوق زن و خانواده تبحر و تسلط پیدا می‌کنند.

داشتن مدرک فوق لیسانس یا معادل آن برای تحصیل در این رشته کافی است. این مدرک باید به تایید کنسولگری ایران در کشوری که صادر کننده آن است رسیده باشد. بر این اساس، لزومی بر تطابق رشته تحصیلی در مقطع قبلی با مقطع دکترا برای دانشجویان خارجی متقاضی تحصیل در این رشته وجود ندارد. هر فردی که خارج از ایران تحصیل کرده باشد با هر رشته‌ی تحصیلی در صورت داشتن صلاحیت علمی و موافقت اعضای هیئت علمی گروه می‌تواند در این دوره تحصیل کند. در واقع دانشجوی غیر مرتبط با رشته دکتری باید صلاحیت علمی خود را به هر طریق ممکن به اعضای هیئت علمی گروه اثبات کند. طبعا داشتن کتاب، مقاله علمی و ژورنالیستی و علاقه‌مندی شرکت در این رشته‌ می‌تواند در موافقت هیئت علمی گروه تاثیر گذار باشد.