بررسی رویکرد چاد هانسن به آیین دائو

به گزارش روابط عمومی دانشگاه ادیان و مذاهب، در جلسه دفاعیه‌ای که پنج شنبه 30 شهریور 96 در سالن کنفرانس شهید بهشتی دانشگاه ادیان و مذاهب با حضور دکتر مهدی لک زائی به‌عنوان استاد راهنما، دکتر سیدسعیدرضا منتظری، استاد مشاور و آقای خلیل قنبری در جایگاه استاد داور برگزار شد دانشجو مریم احمدپور از پایان‌نامه‌اش دفاع کرد.

در چکیده این پایان‌نامه آمده است:

زبان، نقطه شروع تأمل و اندیشه‌ورزی چاد هانسن و بزرگترین حوزه بینشی اوست. به عقیده او نقش زبان بیشتر تجویزی و راهنمای گفتمان در امور عملی است. وی معتقد است که نقطه شروع تفسیر فلسفه کلاسیک چین، درک تمرکز آن بر "رفتار انسان" و "رفتار اجتماعی" اوست.

می‌توانیم شالوده پروژه زبان شناسی را چنین بیان کنیم: نخست آنکه ذهن/مغز در نوع انسان دارای یک اندام زبانی است؛ و دوم، این توانایی در سراسر جهان طبیعت همتایی ندارد. این نگرش، ما را به این پرسش می‌کشاند که چنین اندامی اصولاً چگونه در سیر تکاملی شکل یافته و انسان را بهره‌مند ساخته است.

بررسی تاریخی فلسفه زبان چین باستان با رویکردی تحلیلی، درباره مکاتب و افراد مهم در فلسفه چین از منظر و دیدگاه چاد هانسن مورد بررسی قرار خواهد گرفت چرا که گروه بندی وی از مکاتب مختلف دائویی و چرایی تقسیم بندی این مکاتب، متفاوت است. او به جای مکاتب کنفوسیوس، آیین دائو و موهیست‌ها و منطقیان، این گروه‌بندی را پیشنهاد می‌کند:

الف: کنفوسیوس و موتزو.

ب: منسیوس و لائوتزو.

ج: جوانگ تزو و هسون تزو.

فیلسوفان چینی به طور دائم با نظریه زبان سر و کار دارند. اما نظریه زبان آنها برخلاف نظریه معنایی، واقع‌گرا و عملی است. معنا در فلسفه زبان، مهم است. بنابراین چیزهایی که در سنت غربی، مهم هستند در سنت چینی، در حاشیه قرار می‌گیرند.

کلمات کلیدی: رویکرد زبان‌شناسانه، آیین دائو، چاد هانسن، فلسفه کلاسیک چین.