تعامل هاشمیان مدینه با یکدیگر در عصر حضور ائمه(ع)

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در جلسه دفاع از رساله دکتری دانشجو مهدی نورمحمدی با عنوان «تعامل هاشمیان مدینه با یکدیگر در عصر حضور ائمه(ع)»، دکتر نعمت‌الله صفری فروشانی به عنوان استاد راهنما، دکتر علی آقانوری و حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر محمدمهدی فقیه محمدی جلالی به عنوان استادان راهنما و حجج اسلام دکتر محمدتقی سبحانی، دکتر محمدرضا جباری و حمیدرضا مطهری به عنوان استادان داور حضور داشتند.

در چکیده این رساله آمده است:

جایگاه بلند دوران جاهلی هاشمیان، پس از اسلام، به دلیل پیامبری حضرت محمد(ص) و پس از رحلت پیامبر(ص)، به دلیل گزینه جانشینی آنان، ویژه‌ترگردید. به همین میزان، تعامل آنان با یکدیگر از اهمیت خاصی برخوردار شد. این تعامل‌ها، گونه‌گون و در عرصه‌هایی چند بوده و نتایج و پیامدهای مهمی به همراه داشت. نوشتار پیش رو یک تحقیق توسعه‌ای و درصدد است تا ابتدا به توصیف تعامل هاشمیان مدینه با یکدیگر و سپس به تبیین و تحلیل علل و عوامل آنها و در پایان به نتایج و پیامدهای آن تعامل‌ها در عصر حضور ائمه(ع) بپردازد. بازه زمانی «عصر حضور ائمه(ع)» از این رو انتخاب شده تا اهمیت تعامل هاشمیان که خاندان منسوب به پیامبرند در زمان حضور ائمه‌ای که از نگاه شیعی، جانشینان پیامبرند، بیشتر مورد مداقه قرار گیرد. مهم‌ترین محور پژوهش در این میان، عوامل هم‌افزایی و واگرایی هاشمیان در تعامل‌های‌شان می‌باشد. بنابراین پرسش اصلی این پژوهش آن است که عوامل مؤثر بر هم‌افزایی و واگرایی تعامل هاشمیان مدینه با یکدیگر در عرصه‌ها و گونه‌های مختلف و نتایج و پیامدهای آن، چه بوده است؟

مدعای این پژوهش آن است که تعامل هاشمیان مدینه با یکدیگر در عصر حضور ائمه(ع)، در عرصه‌های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و خانوادگی، به تناسب سیاست‌ها و اندیشه‌های تأثیرگذار، دارای فراز و فرودهای مثبت و منفی بود. روش مورد استفاده در این تحقیق، روش تاریخی است که محقق را یاری می‌دهد تا تحلیل خود را مبتنی بر شواهد متقن و مستند تاریخی استوار نماید. مهم‌ترین یافته‌های این تحقیق، علاوه بر اثبات مدعا، حاکی از آن است که دو عامل سیاست و اندیشه، مهم‌ترین عوامل و دارای ریزعامل‌هایی هستند که سبب هم‌افزایی و واگرایی‌های فراوان میان هاشمیان شده که برآیند همه آنها، حاکمیت و تثبیت حکومت عباسیان از یک‌سو و نمایانی و حفظ مرجعیت ائمه(ع)، جداسازی و حفظ و تمایز خط شیعیان اثناعشری از دیگر گروه‌ها از سوی دیگر بوده است. عوامل اقتصاد و خانواده(تبار) نیز گاه مؤثر بر عوامل دیگر و گاهی دیگر، متأثر از آن‌ها هستند.