سلوک عرفانی و غایت آن از دیدگاه علامه طباطبایی

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در جلسه دفاع از پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشجو حمیدرضا رستگار با عنوان «سلوک عرفانی و غایت آن از دیدگاه علامه طباطبایی»، دکتر اصغر نوروزی به عنوان استاد راهنما، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر حامد آل‌یمین به عنوان استاد مشاور و حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر رضا الهی‌منش به عنوان استاد داور حضور داشتند.

در چکیده این پایان‌نامه آمده است:

سلوک عرفاني به عنوان ذکر و ياد خداوند، به منزلۀ يکي از مهم­ترين عبادت­هاي اسلامي، در تکامل معنوي انسان نقش مهمي به عهده دارد. به همين دليل، اين آموزة ديني در عرفان و تصوف اسلامي، بازتاب وسيعي يافته، پايه و اساس سير تکاملي انسان محسوب مي­شود. انسان بدون ذکر و ياد پروردگارش قادر نخواهد بود به رفيع­ترين درجه­ها و شريف­ترين مقام­ها، و به­طور کلّي، به تکامل دست يابد. همين گونه که گفته شد، در تمام مراحل سير و سلوك عرفاني، ذکر و ياد خداوند تأثيرگذار و مهم است. سالکي که در آغاز سلوك الي­ االله قرار دارد، تنها با استمداد از نور ذکر و ياد الهي مي­تواند به تهذيب و تزکيۀ نفس پرداخته، اين مسير دشوار را طي کند. سالکان منتهي نيز بدون ذکر و ياد پروردگارشان هرگز نمي­توانند به عالي ترين مقامات عرفاني دست يابند تفکر علامه طباطبايي با قرآن، عرفان و حکمت قرين است و انديشه­ي عميق و نوراني او همچون چشمه­اي زلال و جاري در خاطره­ي فرهنگ و انديشه­ي اين سرزمين به يادگار مانده است. از دیدگاه استاد علامه سیر و سلوک عرفانی و پیمودن مراحل قرب الهی، هدف از آفرینش انسان است. از جمله اهم امور در این راه داشتن استادی توانا و راه دیده است، تا جایی که علماء این فن، طی نمودن این راه در قوس صعود را بدون استاد، کاری بس دشوار و قریب به محال می­دانند. نا آشنایی سالکان با مواقف راه، عجب و غرور، گمراه شدن و القائات شیطانی که در کمین سالکان است از جمله خطرات بالقوه‌ای‌اند که بر اهمیت این امر افزوده­اند و دست­یابی به غایت عرفانی را غیر ممکن می­کند. مراحل سير و سلوک عرفانی، احوالی که در هر مرحله بر سالک عارض می­شود، شرايط و قواعد سلوک عرفانی و نيز مقصد نهايی و غايت سفر عرفانی از جمله مباحث مطرح در زمينه سير و سلوک و غایت آن از منظر علامه طباطبایی است که در پژوهش حاضر به آن می­پردازیم.