یهودیت در ایران باستان

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در جلسه دفاع از پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشجو سیده صدیقه نوربخش امیری با عنوان «یهودیت در ایران باستان»، دکتر حسین سلیمانی به عنوان استاد راهنما، دکتر سید سعیدرضا منتظری به عنوان استاد مشاور و دکتر علی شهبازی به عنوان استاد داور حضور داشتند.

در چکیده این پایان‌نامه آمده است:

موضوع این نوشتار یهودیت در ایران باستان است. در این پژوهش سه دوره زمانی حکومت هخامنشیان، اشکانیان و ساسانیان بررسی شده است. دوره اول مصادف با پادشاهی کورش و آزادسازی یهودیان و بازگشت به اورشلیم و تجدید بنای معبد مقدس است. در این دوره گرچه عده‌ای از یهودیان به فرمان کورش به سرزمین خود بازگشتند اما بابل هم‌چنان برای فعالیت دینی ساکنان یهودی باقی ماند و عده‌ای از یهودیان به داخل ایران مهاجرت کردند. ایشان با موقعیت اجتماعی که در این سرزمین کسب نمودند و سمت‌هایی که در دربار شاهنشاهی ایران به دست آوردند، فعالیت‌های دینی و الهیاتی را آغاز کردند. در دوره اشکانیان نیز این روال ادامه داشت زیرا اشکانیان نیز رویه تساهل و مدارا را با یهودیان در پیش گرفته بودند و به ایشان خودمختاری داده بودند. در دوره حکومت ساسانیان، فراز و نشیب‌هایی برای یهودیان به وجود آمد که نتیجه آن شکل‌گیری تلمود بابلی بود. پس از آن دستاوردهای دینی و فرهنگی یهود و تأثیرپذیری الهیاتی یهود از ادیان ایران باستان در سه زمینه موعود، معاد، فرشته و روح مورد مقایسه و ارزیابی قرار گرفته است. زندگی در بابل در کنار ایرانیان زرتشتی تأثیرات مهمی بر شخصیت و تفکر قوم یهود داشت. زیرا از آنجا که ایرانیان زرتشتی به معاد و موعود معتقد بودند، باعث شد تا یهودیان به تأثیر از ایشان  راحت‌تر این مفاهیم را از انبیای خود بپذیرند و به آن معتقد شوند.