مراقبه در روایات مکتب اهل بیت(ع) و ارزیابی مراقبه منازل السائرین بر اساس آن

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در جلسه دفاع از پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشجو اباذر محمدی با عنوان «مراقبه در روایات مکتب اهل‌بیت(ع) و ارزیابی مراقبه منازل السائرین بر اساس آن»، حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر علی فضلی به عنوان استاد راهنما، دکتر رحمان بوالحسنی به عنوان استاد مشاور و حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر مصطفی فرهودی به عنوان استاد داور حضور داشتند.

در چکیده این پایان‌نامه آمده است:

در این تحقیق به روش توصیفی به بررسی معنای مراقبه در روایات معصومین علیهم‌السلام و تطبیق معنای مراقبه در منازل السائرین با آن پرداخته شده؛ مراقبه در آیات و روایات به معانی: حفظ کردن، در نظر گرفتنِ مراقب، توجه قلبی به سوی مراقب، ترس از عذاب الهی و حفظ حقوق الهی آمده است که در حقیقت معنای اصلی مراقبه همان توجه قلبی سالک به خدای متعال است که انسان را به مراقبت و حفظ دیگر اعضا و جوارح سوق می‌دهد تا رضایت پروردگار خویش را کسب نموده و عبد و بنده خدای خویش شده و به مقام «راضیةً مرضیة» نائل گردد.

مقصود خواجه عبدالله از مراقبه در منازل السائرین نیز که فرمود «دوام ملاحظة المقصود» نیز با توجه به شروح منازل، به معنای توجه قلبی به حضرت حق و درک حضور پروردگار و خود را در محضر او دیدن است که همان معنای مورد نظر روایات معصومین علیهم‌السلام می‌باشد. در نتیجه مراقبه‌ای که خواجه عبدالله در منازل السائرین به عنوان یکی از مراتب سلوک بیان کرده‌اند اگرچه در تمام مراتب سلوک لازم و جزء لاینفک سلوک می‌باشد اما با معنای مراقبه در روایات مطابقت داشته و تناقضی در بین نیست.