رابطه معجزه با صدق گفتار آورنده آن

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در جلسه دفاع از رساله دکتری دانشجو علیرضا اقبال سبحانی با عنوان «رابطه معجزه با صدق گفتار آورنده آن»، دکتر محمد محمدرضایی به عنوان استاد راهنما، دکتر امداد توران به عنوان استاد مشاور و حجج اسلام دکتر احمدی میانجی و دکتر حمیدرضا شریعتمداری و دکتر محمد جاودان به عنوان استادان داور حضور داشتند.

در چکیده این رساله دکتری آمده است:

موضوع این رساله یکی از مسائل با سابقه و ریشه‌دار کلامی و قرآنی است و آن «رابطه معجزه با صدق ادعاء آورنده معجزه» است و اینکه چگونه مثلاً انداختن عصا و تبدیل آن به افعی، دلیل بر حقانیت قول آورنده و رسالت او از جانب خدا است  و به اصطلاح چه رابطه‌ای بینیک عمل تکوینی، و نبوت که یک منصب معنوی است، وجود دارد.

بحث معجزه و دلالت آن از مباحث بسیار مهم در حوزه دین پژوهی و کلام و فلسفه دین  است و در این رساله بر آن هستیم که نحوه دلالت معجزه بر صدق مدعی نبوت را بررسی کنیم.

سئوال اصلى تحقیق این است که  دلالت اعجاز بر صدق دعوى نبوت چگونه است،  اقناعى يا برهانى ؟ و ما در این رساله در صدد این هستیم که دلالت آن را بصورت برهانی ثابت کنیم و دلائلی برای اثبات این مدّعی مطرح شده است؛قول مشهور  "قبح اغراءِ به جهل" وبیان علامه طباطبائی (ره) باقاعده فلسفی "حکم الامثال فی ما یجوز  " .

دلالت معجزه بر صدق مدعی دلالت لفظی نیست،طبعاً دلالت مطابقی و تضمنی و التزامی مورد بحث ما نیست؛ بلکه  دلالت آن عقلی و به صورت برهان لمّی است، زیرا با در نظر گرفتن صفات خدامانند حکیم بودن و اینکه وجود او منزه از قبیح است، و از آن جا که این مسائل جنبه علّیو معلولی دارد، در نهایت به لازم آن  پی می‌بریم، یعنی درواقع آوررنده این معجزات در ادعای خود راستگو است و لازمه صفات جمال و جلال خداوند اقتضاء می‌کند که در ادعای خود راستگو باشد؛ خدا هرگز چنین قدرت فوق‌العاده‌ای را به فردِ دروغگو نمی‌دهد و  اگر هم بر فرض ممکن، فردی صاحب چنین قدرتی شد، بر خدا لازم است، مانع گمراهی بندگان شود.