نظام اسماء و صفات الهی در نهج البلاغه و سنجه هستی شناسی عرفانی با آن

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در جلسه دفاع از رساله دکتری دانشجو زهرا سادات کبیری با عنوان «نظام اسماء و صفات الهی در نهج‌البلاغه و سنجه هستی‌شناسی عرفانی با آن»، دکتر محمد راستگوفر و حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر احمد عابدی به عنوان استادان راهنما، دکتر محمدرسول ملکی به عنوان استاد مشاور و حجج اسلام دکتر مصطفی فرهودی، دکتر شریعتمداری و دکتر رحمان بوالحسنی به عنوان استادان داور حضور داشتند.

در چکیده این رساله آمده است:

شناخت اسماء و صفات الهی از قدیم مورد توجه دانشمندان مسلمان بوده است و این موضوع تاکنون نیز ادامه دارد و گستره آن در علوم مختلف نیز افزایش یافته است. این موضوع جهت فهم خداشناسی از اهمیت بسیاری برخوردار است از این رو در روایات اهل‌بیت(ع) نیز بر آن تأکید شده است و امام العارفین امیرالمؤمنین علی(ع) نیز به موضوع اسماء و صفات الهی پرداخته‌اند و بازتاب سخنان ایشان را می‌توان در نهج‌البلاغه به وضوح یافت و با استفاده از سخنان ایشان نظام اسماء و صفات الهی را استخراج کرد. دانشمندان مسلمان از ابتدای نزول وحی برای شناخت اسماء و یافتن نسبت آن با هستی، پرسش‌هایی را مطرح و در جهت پاسخ به آن تلاش‌هایی را انجام دادند. از جمله گروهی که درصدد پاسخ برآمدند عارفان مسلمان بودند. با تلاش‌های گسترده عارفان مبنی بر طرح دیدگاه‌های خود، امروز هستی‌شناسی عرفانی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. در این پژوهش که با روش توصیفی ـ تحلیلی بر اساس مطالعات کتابخانه‌ای صورت گرفته، سعی شده است تا ضمن بررسی و ارائه نظریات هستی‌شناسی عرفانی، و پس از استخراج نظام اسماء و صفات الهی در نهج‌البلاغه، سنجه‌ای میان هستی‌شناسی عرفانی با نظام اسمائی علوی صورت پذیرد و وجوه اشتراک و یا افتراق آن روشن شود. از نتایج به دست آمده در این پژوهش می‌توان به این موارد اشاره کرد: 1- استفاده از محمولات نوع چهارم وجود که مطابق با هستی‌شناسی عرفانی است 2- ویژگی‌های برخاسته از محمولات نوع چهارم مانند وحدت وجود 3- تطبیق علم به موجودات قبل از خلقت با اعیان ثابته در هستی‌شناسی عرفانی.