دلائل قرآنی جواز طلب از پیامبر(ص) در حیات برزخی از منظر فریقین

به گزارش روابط عمومی دانشگاه، در جلسه دفاع از پایان‌نامه کارشناسی ارشد دانشجو محمود شهریاری با عنوان «دلائل قرآنی جواز طلب از پیامبر(ص) در حیات برزخی از منظر فریقین»، دکتر محمدحسن محمدی مظفر به عنوان استاد راهنما، دکتر اکبر باقری به عنوان استاد مشاور و حجت‌الاسلام والمسلمین دکتر مصطفی سلطانی به عنوان استاد داور حضور داشتند.

در چکیده این پایان‌نامه آمده است:

مسئله طلب از اولياي الهي ازجمله مسائل مورد توجه مذاهب اسلامي است.  پيامبر اكرم(ص) به عنوان والاترين مخلوق خداوند قبل از حيات دنيوي، در زمان حيات دنيوي، و بعد از حيات دنيوي، در عالم هستي نقش‌آفريني كرده و  مي‌كند‌.

توسل انبياء به پيامبر و استجابت دعاي ايشان، معجزات و كرامات حضرت در زمان حيات دنيوي و طلب آمرزش براي مؤمنان در حيات برزخي سه نمونه از اثرگذاري پيامبر در هستي تلقي مي‌شود‌‌‌‌‌. مذاهب اسلامي بر جواز طلب از پيامبر در حيات برزخي تأكيد دارند‌‌‌‌‌. در اين بين گروه‌‌‌‌هاي تندرو وهابي بر اثرگذاري پيامبر در برزخ اشكال گرفته و معتقد به عدم جواز توسل، استغاثه و شفاعت در نشئه حيات برزخي هستند و اين امور را شرك دانسته و به تكفير مسلمانان دست زده‌اند‌. قرآن به عنوان امري مشترك ميان مسلمانان نه تنها جواز طلب از پيامبر در حيات برزخي را تأييد بلكه بر رجحان آن حكم كرده است. علاوه بر آيه 64 سوره نساء كه به صراحت دعاي پيامبر را براي كساني كه طلب بخشش از خداوند دارند شرط مي‌داند، ‌طلبِ ‌استغفار از پيامبر هنگام اخذ زكات در آيه 103 توبه، در خواست از فضلِ ‌الهي در آيه 32 نساء‌، انفاق كردن براي رسيدن به دعاي پيامبر در آيه 99 توبه، اميدواري مؤمنان به اصحاب قبور در آيه 13 ممتحنه، و نياز به وسيله داشتن بعد از تقواي الهي براي رسيدن به رستگاري درآيه 35 مائده‌، را مي‌توان از شواهد قرآني دانست كه مؤمنان را بر طلب از پيامبر تشويق مي‌كند‌‌‌‌‌.

هم‌چنين فهم علما از اين گونه آيات و سيره مسلمين در توسل به پيامبر  براي رفع حوائج از ديگر مستنداتي است كه مي‌تواند پشتوانه اين شواهد قرآني باشد‌‌‌‌‌.