به گزارش روابط عمومی دانشگاه ادیان و مذاهب، در جلسه دفاعیه‌ای که سه‌شنبه 5 دی 96 در سالن کنفرانس شهید بهشتی دانشگاه ادیان و مذاهب با حضور دکتر مهراب صادق نیا به‌عنوان استاد راهنما، دکتر فاطمه توفیقی، استاد مشاور و دکتر حمید بخشنده در جایگاه استاد داور برگزار شد دانشجو سمیه فیروزفر از پایان‌نامه‌اش دفاع کرد.

در چکیده این پایان‌نامه آمده است:

مسئله مرگ و حیات پس‌ازآن در اسلام و مسیحیت نقش و جایگاه ویژه‌ای دارد و بر مبنای آن مناسک ویژه‌ای در هر دو دین ایجاد گردیده. با مطالعه قرآن و کتاب مقدس درمی‌یابیم که در هر دو به‌دفعات به مرگ پرداخته‌شده. با بررسی آموزه مرگ در قرآن و کتاب مقدس به این نتیجه می‌رسیم که هر دو مرگ را آغازگر حیاتی جدید و جاودانه و انتقال از عالم جسمانی به عالم روحانی می‌دانند. برخی اشتراکات درباره مرگ و حوادث حین آن و پس‌ازآن، بین این دو دین وجود دارد و هر دو به برزخ، رستاخیز، داوری، بهشت و جهنم معتقدند لیکن تفاوت‌هایی نیز دیده می‌شود. نقاط کلیدی این اختلاف به تعریف این دو. از مرگ، ماهیت مرگ و کارکرد الهیاتی مرگ بازمی‌گردد. شاید بتوان گفت تقریباً در اغلب صفحات قرآن؛ سخن از مرگ و معاد به میان آمده. مرگ در اسلام تقدیری است الهی که برای تمامی موجودات ماسوای ذات الهی و نه‌فقط انسان، مقدر شده. درواقع مرگ بخشی از حیات همه موجودات عالم است که از ابتدای خلقت برای همه مقدر شده، اما در مسیحیت بیان می‌شود که مرگ برای انسان‌ها وجود نداشته و گناه آدم و حوا آن را به انسان‌ها تحمیل کرده است. در مسیحیت با توجه به اینکه دیدگاه پولسی در این آیین غلبه دارد، با تحقیق بر روی این دیدگاه درمی‌یابیم که ماهیت مرگ وارد رویکردی فلسفی شده و پولس بر اساس پیش‌فرض‌هایی به تبیین مسئله مرگ پرداخته که به‌کلی باعث دگرگونی این آموزه در مسیحیت گشته. مرگ‌شناسی در مسیحیت پولسی مبتنی بر گناه اصلی و خوردن میوه ممنوعه است به این معنا که با خوردن آن توسط آدم گناه و مرگ وارد حیات بشری گردید و براثر گناه آدم وارثان او آلوده گناه شدند و مرگ نیز در عالم هستی داخل شد. از طرفی قرآن از مرگ به‌عنوان عاملی برای دوری از گناه و اقبال به سمت زندگی اخلاق‌مدارانه یاد کرده و مستقیماً یا تلویحاً از مرگ و آخرت تحذیر داده و انسان‌ها را به تفکر و توجه درباره مرگ تشویق نموده است؛ اما در مسیحیت شاید با مراجعه به بخش‌های اندکی از عهد جدید تحذیری این‌چنین ببینیم لیکن در رساله‌های پولس که نگاه غالب در مسیحیت است، نگاه تحذیری به مرگ وجود ندارد و مسیحیت پولسی بر حذر داشتن از گناه و زیست اخلاقی را در ترس از مرگ جستجو نمی‌کند بلکه برای این امر بر محبت و زیست در مسیح تأکید دارد.

کلمات کلیدی: مرگ، کارکرد الهیاتی، اسلام، مسیحیت، قرآن، عهد جدید، تفاسیر شیعی، رساله‌های پولس